Πιστεύω και πίστευα ότι ακόμα υπάρχουν ήρωες.. Αυτή η τανία έρχεται να με επιβεβαιώσει. Η μικρή Μαρτζί ζει με την προοδευτική οικογένειά της στον Ιράν και έχει μέσα της έμφυτο το επαναστατικό στοιχείο, ενώ παράλληλα προσπαθεί να επιβιώσει σε μια χώρα με ένα καθεστώς τόσο καταπιεστικό. Όση ώρα έβλεπα την ταινία έκλαιγα. Και απ'ότι κατάλαβα δεν ήμουν η μόνη στην αίθουσα... Δεν το έχω ξαναπάθει αυτό με ταινία. Να κλαίω με το που ξεκινάει μέχρι να μου τειώσουν τα δάκρυα..(εκεί κάπου στο διάλειμμα σταμάτησα...!) Η θέληση της Μαρτζί, η δυναμική της προσωπικότητα, η προσπάθεια να αντισταθεί στις άδικες αρχές ενός κράτους στο οποίο ένιωθε να μην ανήκει, η δύναμη της ψυχής της ήταν όλα όσα με καθήλωσαν. Κατάφερε να επιβιώσει σε έναν πόλεμο, αλλά και όταν έφυγε από την πατρίδα της και πήγε στην Γαλλία,όπου και εκεί ένιωθε να μην ανήκει πουθενά, πέρασε μέσα από τόσες δυσκολίες αφήνοντας την προσωπικότητά της άθικτη, αλλά έχοντας όλες αυτές τις άσχημες εμπειρίες από τη ζωή. Η γιαγιά της Μαρτζί είναι το δεύτερο πιο σημαντικό πρόσωπο στην ταινία αλλά και ένας χαρακτήρας πολύ ιδιαίτερος και διαφορετικός... Σοφή αλλά πάντα συμβατή με την εποχή της. Μοντέρνα και ταυτόχρονα σταθερή στις αρχές και τα πιστεύω της. Ναι.Υπάρχουν ακόμα ήρωες.. Για όσους έπαψαν να το πιστεύουν θα τους παρακαλούσα να δουν αυτή την ταινία. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να υπάρχουν άτομα που δεν την έχουν δει... Αναζητώντας ήρωες λοιπόν...
20 comments:
Δίκιο έχεις, το είχα στο νου μου να το δω και πέρασαν οι μέρες και το ξέχασα. Απ' ότι βλέπω, παίζεται ακόμα σε κάτι λίγες αίθουσες, θα φροντίσω να το δω μέσα στη βδομάδα. Thank you. :)
Όχι μόνο έπαψαν να υπάρχουν ήρωες αλλά στην εποχή μας έχει πολλούς περισσότερους από οποιανδήποτε άλλη εποχή. Μην ακούτε τι λένε ότι οι νέοι χάλασαν. Μόνο τυφλοί το λένε αυτό.
Ωραία! Και σκεφτόμουν να την δω! Τώρα αφού το λες και εσύ θα την δω σίγουρα. Έρχονται και Χριστούγεννα.. θα έχω και ελεύθερο χρόνο!
Καλό απόγευμα!
θέλω να το δω το έργο αν και δω στην Πάνω Πόλη παίζεται μόνο σε μία αίθουσα... ήρωες για μένα υπάρχουν πολλοί, έχω μάλιστα αρκετούς γύρω μου που πραγματικά θαυμάζω, όλους η π... ζωή μάς κάνει λίγο πολύ ήρωες σε κάποια στιγμή
Ποιοι είναι οι δικοί σου ήρωες;
Το είδα λοιπόν και ήταν όντως πολύ πολύ καλό.
Επίσης βλέπω στο αθηνόραμα 4 αστέρια στην κριτική και άλλα 4 από το κοινό, και στο imdb 8.3, κάτι που θεωρητικά το κατατάσσει σε μια από τις σπουδαιότερες ταινίες της χρονιάς.
jason
μπραβο!!ειναι πραγματικα σπουδαια ταινια..απλα υπεροχη για μενα
haris
οι ηρωες ενω πρεπει να ενθαρρυνονται, στην εποχη μας ολο κ αποθαρρυνονται..Το πιο ενθαρρυντικο μεσα σ ολο αυτο ομως ειναι οτι υπαρχουν ακομα...
aggelika
δες τη δες τη! :)
street spirit
εχεις δικιο.ηρωες μπορει να ειναι ανθρωποι που συναναστρεφομαστε καθε μερα..ακομα κι εμεις οι ιδιοι.....
Εν Πλω
Οι δικοι μου ηρωες ειναι οσοι σταθηκαν ακεραιοι στα πιστευω τους και την προσωπικοτητα τους,οσοι θελουν το καλο των αλλων και παιρνουν δυναμη απο αυτο,οσοι παρα τις δυσκολιες συνεχιζουν να ονειρευονται κ να ελπιζουν...
Κι εγώ νόμιζα ότι η ηρωίδα σου σήμερα είναι «η γλυκιά Αμελί» («Το ερωτηματολόγιο του Προυστ», Ηλιαχτίδα, Τετάρτη 30 Μαΐου 2007) :)))
Περιγράφεις τον Άνθρωπο στην απάντησή σου. Και σήμερα οι άνθρωποι έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό την ανθρωπιά τους κι έχουν γίνει ανθρωπάκια… Ευτυχώς, όχι όλοι.
Κι εγώ πιστεύω ότι ακόμη υπάρχουν ήρωες! Αν και νομίζω ότι δεν χρειαζόμαστε απαραίτητα ήρωες για να προχωρήσουμε. Ας γίνουμε εμείς οι ήρωες της ζωής μας (για να παραφράσω κάτι που λες σε άλλο σχόλιό σου)!
Αν σήμερα οι ήρωες έχουν λιγοστέψει, είναι επειδή οι καιροί δεν ευνοούν τους «ηρωισμούς».
Στην εποχή της κάμερας (της τηλεοπτικής, αλλά και της χαφιεδοκάμερας στο δρόμο), της ανασφάλιστης εργασίας (και της ανασφάλειας, γενικότερα), της κοινωνικής απομόνωσης και της αλλοτρίωσης, μας έχουν κάνει να πιστεύουμε ότι «καλά είμαστε έτσι όπως είμαστε, ας λουφάξουμε σε μια γωνιά και ας μη διαμαρτυρόμαστε, ας μη διεκδικούμε, ας μην αντιδρούμε στην αδικία, γιατί το ‘’σύστημα’’ θα μας τιμωρήσει και θα μας πάρει κι αυτά τα λίγα που μας έχει δώσει» (όχι, δεν είναι πολιτικός ο λόγος μου. Απλά ανθρώπινος)…
Σε μια εποχή που ο καθένας κοιτάζει την «πάρτη» του, που ο ένας βλέπει τον άλλον ως εμπόδιο στην πορεία του και είναι έτοιμος να τον κατασπαράξει ως άγριο θηρίο, έχουμε γίνει όλοι, λίγο-πολύ, ξένοι. Όμως, στις καρδιές κάποιων «ξένων» σιγοκαίει ακόμη μια φλόγα που είναι ικανή να λαμπαδιάσει τον κόσμο όλο και να τον γεμίσει με Φως παντοτινό (το ίδιο μπορεί να κάνει και μια Ηλιαχτίδα…)!
Αυτοί, λοιπόν, είναι οι δικοί μου ήρωες. Οι δικοί μου ξένοι…
"Οι δικοί μου ξένοι οι πιο μακρινοί
είναι αυτοί που ζουν κοντά μου
Τους κοιτάζω, τους αγγίζω, τους μιλώ
τους ανοίγω την καρδιά μου
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
μες στην άγνωστη ψυχή του
Ο καθένας στη δική του ξενιτιά
πολεμάει για τη ζωή του
Οι δικοί μου ξένοι
είν’ οι αγαπημένοι…
Οι δικοί μου ανθρώποι ζούνε μακριά
κι από μακριά αγαπάνε
Έτσι μεγαλώνει ο κόσμος κι η καρδιά
και θυμόμαστε όπου πάμε
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
κι αδελφή-ψυχή γυρεύει
και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς
την αλήθεια του λαξεύει
Οι δικοί μου ανθρώποι
της καρδιάς μου οι τόποι…"
(«Οι δικοί μου ξένοι», Στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Χάρις Αλεξίου)
θα επειλειφθώ λοιπόν του θέματος να ''τρυπώσω'' σε καμιά αίθουσα κινηματογράφου που τόσο καιρό έχω να πάω για να δω την ταινία... αν είναι έτσι όπως τα λες αξίζει πολλά...
Και... υπάρχουν ήρωες.. λίγοι.. αλλά υπάρχουν... φτάνει να το πιστέψουμε κι εμείς...
:-)
kalimera!
evala skopo na do tin tainia
btw pistevo pos iparxoun kathimerinoi iroes, den nomizeis?
emy
εννοειται να πας!οι παγματικοι ηρωες δεν επιδιωκουν να φαινονται,ισως γι αυτο και καποιοι να πιστευουν οτι δεν υπαρχουν..γιατι οι ανθρωποι εχουν μαθει να βλεπουν μονο οτι φαινεται...
oth33r
για να συνεχισω αυτο που ειπα στην emy , προσπαθω να προσπερναω το επιφανες(ισως και προφανες καμια φορα) και να προχωραω βαθυτερα..Ναι,πιστευω οτι υπαρχουν :)
Εν Πλω
Ηθελα απλα να το γενικευσω..Πιστευω οτι και η αμελι ανηκει σε αυτη την κατηγορια ηρωων που ανεφερα παραπανω...
Αρα χρειαζομαστε ηρωες εφοσον θα γινουμε εμεις ηρωες της ζωης μας.. :)
Το αν καποιος θα κατσει να κοιταει απλα η αν αντιδρασει-με καθε τροπο-εξαρταται απο την προσωπικοτητα του..Η προσωπικοτητα ομως,περα απο τα εμφυτα στοιχεια,σχημετιζεται και με τη βοηθεια του εξωτερικου περιβαλλοντος, το οποιο,οπως το περιγραφεις κι εσυ, δεν ειναι πλεον τοσο ευνοικο για ηρωικες προσωπικοτητες..Αρα οι σημερινοι ηρωες ειναι δυο φορες ηρωες τη σημερον ημερα, εφοσον καταφεραν να αποκτησουν συμπεριφορα και σκεπτικο ηρωα..
Εννοούσα (προφανώς!) ότι δεν χρειαζόμαστε ΑΛΛΟΥΣ ήρωες. Δηλαδή, ας μην τους ψάχνουμε απαραίτητα σε πρόσωπα άλλων. Ας γίνουμε εμείς ήρωες της ζωής μας.
Συνεπώς, αυτό που χρειαζόμαστε είναι ο εαυτός μας. Αν τά 'χουμε καλά μ' αυτόν, θα τά 'χουμε και με τους άλλους (όχι όλους. Όσους θέλουμε!).
Συμφωνώ, πάνω-κάτω, με όσα λες.
Αν, πάντως, άρχίσαμε να ψάχνουμε τους ήρωες στις γαλλικές ταινίες, τότε καιρός να ξαναδώ και το "Αγάπα με αν τολμάς"!
Ή -όπως θα έλεγε κι ένας γνωστός μου αλήτης!- αγάπαμε αν έχεις ψυχή!!!
Παρόλο που περιγράφει δυσάρεστες καταστάσεις βγαίνεις απ'την αίθουσα με ένα τεράστιο χαμόγελο. Ξεχώρισα τη φράση "Έζησα μια επανάσταση, η οικογένειά μου κόντεψε να ξεκληριστεί σε ένα πόλεμο αλλά πήγα πραγματικά να πεθάνω από μια ερωτική απογοήτευση".
nathalie
με κατι τετοιες ταινιες καταλαβαινεις σε βαθος τη φυση του ανθρωπου..
θα την δω την ταινία...
Απλά, πρέπει να διευκρινίζουμε -γιατί είναι και δύσκολοι οι καιροί- στον καθημερινό κόσμο, ότι είναι αυτός -ο ίδιος- ο οποίος θα φέρει την όποια αλλαγή. Ας μην ψάχνουμε για ήρωες, γιατί πέρα από το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποια ειδική στόφα από την οποία γίνονται οι ήρωες, ο κόσμος θα ψάξει να τους βρει ανάμεσα στα θύματα, που ο ίδιος -μέσω του υπάρχοντος κοινωνικού συστήματος- έχει δημιουργήσει.
Δεν μπορούμε να επιζητούμε πραγματική αλλαγή, αν εναποθέσουμε ξανά τις ελπίδες μας σε ηγέτες και ήρωες.
Κι αφού γίνεται λόγος για τον Άνθρωπο με τη δέουσα έννοια και σημασία του, οφείλουμε να κάνουμε λόγο πολιτικό.
Η Πολιτική είναι η Ζωή του Ανθρώπου.
-Βασίλης
Βασίλη ελπίζω να μην εισαι δαπίτης ή πασπίτης στην ΑΣΟΕΕ!!(νταξει,για τα υπόλοιπα σε συγχωρω! :)
Οι ηρωες δεν εχουν ειδικη στοφα,εχουν ομως καποια χαρακτηριστικα τα οποι ειναι απαραιτητα για εναν ηρωα.. Οι ηρωε μπορει να εινια αφανεις-οι πραξεις τους ομως εχουν παντα φανερο αποτελεσμα..
Το προβλημα μας ειναι οτι-ακομα-δεν εχουμε καταλαβει οτι ολοι μπορουμε να ειμαστε ηρωες..
Όχι δεν τίποτε απ' τα δυο (ή μάλλον τρία: "αλήτες-λέρες-φοιτητοπατέρες" :))
Στο Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ίσως με βρεις...
;)
Όπως σωστά είπες ήρωας είναι εν δυνάμει ο καθένας μας. Και επίσης, ναι, ο ήρωας(με αυτό τον ορισμό) είναι αφανής. Ήρωας είναι ο συνταξιούχος, ο εργαζόμενος και ο φοιτητής που συνειδητοποιημένος, συλλογικά, αγωνιστικά κατεβαίνει στο δρόμο.
-Βασίλης
Α!παλι καλα...!! :)
στο στεκι,αν εννοεις το γνωστο στεκι πηγαινω αρκετα συχνα ειδικα τωρα με τις εργασιες..
και αυτος που θελει να κανει ακλυτερη τη ζωη των αλλων...οπως η αμελι!! :>
Post a Comment