Έρωτες&έρωτες

Οι μεγάλες πόλεις είναι σαν τους μεγάλους έρωτες... Τη μία σε στέλνουν στα ουράνια κάνοντας σε να αισθάνεσαι την απόλυτη ευτυχία και την άλλη σε πληγώνουν βαθιά. Τόσο βαθιά που άλλο δεν πάει. Περπατάω στους δρόμους αυτής της πόλης που ποθούσα από τότε που ήμουν μικρή και αντιλαμβάνομαι ότι το μόνο που κάνει τελευταία είναι να με πληγώνει. Όσο και να θέλω να συνεχίζω να βλέπω και να αναζητώ την καλή της πλευρά, τόσο περισσότερες σκοτεινές πλευρές της μου χαρίζει. Πατάω στις βρώμικες πλάκες του πεζοδρομίου και νιώθω σα να πατάω σε αιωρούμενο χαλί. Συνέχεια αυτή η σκέψη που δε μ' αφήνει να ησυχάσω : "Να φύγω επιτέλους από δω". Και την επόμενη στιγμή: "Τι ωραία που είναι εδώ... Πόσο θα μου λείψει αυτό το underground, η αλητεία της Αθήνας. Η χαρά στους βραδινούς δρόμους της." Όταν γνωρίσω όμως κι άλλες πόλεις από αυτή την πλευρά που γνώρισα την Αθήνα, τότε θα καταλάβω αν εκείνη είναι τελικά ο μεγάλος μου έρωτας. Για να βρεις το μεγάλο ερωτά ίσως κάποια στιγμή χρειαστεί να φύγεις μακριά του. Αν και συνήθως το ξέρεις ακόμα κι αν δεν έχεις γνωρίσει άλλους, ότι ναι, εδώ είσαι. Οι εμπειρίες όμως πάντα βοηθούν να εκτιμήσεις πραγματικά το εύρημα σου. Και σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα απ' ότι θα το εκτιμούσες σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση. Η αλήθεια είναι ότι στους μεγάλους έρωτες δεν μπορείς να συμβιβαστείς. Ή θες να είσαι τέλεια μαζί τους ή αλλιώς φεύγεις. Παίρνεις απόφαση και φεύγεις. Το θέμα είναι ότι πάντα θα σου λείπουν και αυτό θα σε πονάει. Κι αν πιστέψεις κάποια στιγμή ότι πάει, πέρασε, είναι γιατί θα έχεις καταφέρει να το κρύψεις καλά μέσα στην ψυχή σου, να το αποθηκεύσεις στο βάθος του μυαλού σου και στο τέλος αυτό που θα έχεις καταφέρει είναι ποτέ ξανά να μη νιώσεις το ίδιο για κανέναν άλλο. Δύσκολα εξαγνίζεται ο μεγάλος έρωτας που είναι βαθιά κρυμμένος μέσα μας. Γιατί είναι δυνατός και πάντα καταφέρνει να μας νικάει. Ας τον ζήσω λίγο ακόμα και μετά ας φύγω. Τουλάχιστον θα ξέρω ότι τον έζησα σε αυτήν εδώ τη ζωή. Κι ακόμα κι αν τον κουβαλάω πάντα μέσα μου, ίσως να είναι για να μου δείχνει το δρόμο και να μη με αφήσει να χαθώ.