Ξέρεις πώς είναι να νιώθεις ότι έχασες τη ζωή σου όλο αυτόν τον καιρό;
Ξέρεις πώς είναι να μαθαίνεις πως εσύ ήσουν η φλόγα που εμπιστεύθηκε τη θάλασσα ότι δε θα τη σβήσει ποτέ-και τελικά το έκανε;
Ξέρεις πώς είναι να κλείνουν τις αναμνήσεις σου σε ένα κουτί και να τις καίνε;
Να σε αφήνουν άδειο από συναισθήματα, από όνειρα, αναίσθητο στη γη;
Δεν ξέρεις σίγουρα πώς είναι να αναρωτιέσαι αν έξιζε που τα έδωσες όλα.Σίγουρα όχι.
Και σίγουρα δεν ξέρεις τι θα πει "αγαπώ"...
Ναι, για σένα το 'γραψα.
Αν τώρα το διαβάζεις μην κάνεις τίποτα.
Απλά μείνε σιωπηλός.Λίγο. Για ένα λεπτό.Πολύτιμο.
Μόνο ένα λεπτό... Να πενθήσεις μαζί μου όσα έχασα... Εγώ... Εσύ... Η ζωή μας...
Thursday, June 21, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
40 comments:
Πω; πω..; πολλά ερωτμήματα;
X-Ray
Μη σε εκπλησσει...Αν το καλοσκεφτείς γεμάτη ερωτήματα είναι η ζωη.
Το έχεις ζήσει αυτό? Αν, ναι, ίσως να είσαι πολύ τυχερή... αλλοί δεν αγαπάνε τόσο πολύ
-Βασίλης
Βασιλη
Μαντεψε... :) Ναι ισως να μην αγαπανε τοσο αλλα αν αγαπας προστατευεις τον εαυτο σου απο αυτο..Εγω παλι δε σκεφτομαι ποτε τις συνεπειες :/ (και το αποτελεσμα..μπροστα σου!!) :)
Διαβάζοντας τις τρεις τελευταίες λέξεις της δημοσίευσής σου, μου έφυγαν απ' το μυαλό όλες οι σκέψεις που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του υπόλοιπου κειμένου και αντικαταστάθηκαν από τους στίχους ενός τραγουδιού των Ντομένικα.
Τους παραθέτω, αντι άλλου σχολιασμού:
Κι αυτό είναι το τέλος μας
και αυτή είναι η ζωή μας
αυτή είναι η αγάπη μας,
δεν θα 'ρθει μαζί μας
Αυτός είναι ο έρωτας,
που τη λάμψη θαμπώνει
αυτή είναι η άγνωστη
πλευρά που με λυτρώνει
Μη με κοιτάς δεν πρόκειται
να μου αλλάξεις γνώμη
απόψε χαραμίσαμε
λίγη ζωή ακόμη
Μακάρι να 'κλεινε η πληγή
με μια απλή συγνώμη
απόψε χαραμίσαμε
λίγη ζωή ακόμη...
Υ.Γ.: Ούτε λεπτό χαμένο, από 'δω και πέρα!
Άχου το μωρέ το κορίτσι μας...
Πρέπει όμως να δινόμαστε προσεκτικά, ναί?
Εν πλω, πολύ καιρό έχω να το ακούσω, ευχαριστώ για την υπενθύμιση ευχάριστων στιγμών μου :)
-Βασίλης
Εν πλω
Πολύ ωραίο τραγουδάκι..Και οι στίχοι και η μουσική μαρεσουν πολύ...Αν και δε θα έλεγα ότι "χαραμίσα" κάπου τη ζωή μου..Το αντίθετο θα έλεγα..Απλά είναι κάποιες στιγμές που αντιλαμβάνεσαι μερικά πράγματα που δεν ειχες δει πριν..Αυτο
Βασιλη
Ναι βρε, προσεχω... :) (οσο μπορω!)
Που λέει το τραγούδι, βρε Ηλιαχτιδάκι
(κατά το "που λέει ο λόγος")...!
:D Ναι βρε παιδι μ.. Δ τα βαζω με το τραγουδι! Πολυ ωραια τα λεει αλλωστε :) Παρεπιπτοντως ειναι πολλες στιγμες στη ζωη μ που μου ερχονται σχετικα τραγουδια στο μυαλο με αυτο που ζω εκεινη τη στιγμη.. Πετυχες το ατομο νομιζω!! :D
Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια (για τη ζωή μας)!
Επίσης, για ό,τι γίνεται τραγούδι... πιάσε "Μελωδία!
(Και "Δίεση 101,3")!
Ναι, το παραδέχομαι! Κωλοβαράω σήμερα στη δουλειά! Πάλι ρεπορτάζ για τον καύσωνα κάνω και τά 'χω μάθει τα κόλπα!
χαχα!!Ο διεση ειναι ο αγαπημενος μου! Σε εφημεριδα δουλευεις? Εγω παλι μια εργασια για το περιβαλλον κανω και τωρα παω σχολη..Αντε και καλη μας συνεχεια...! (παρεα με τα τραγουδια) "λοιπον αγαπη θα πει να εισαι ο αλλος εσυ και μια δικη σου ζωη να μην μπορεις να ζησεις..." :)
Ο "Δίεση" είναι (κι εμένα) ο αγαπημένος μου σταθμός τα τελευταία 5-6 χρόνια (ως "Σταθμός" τότε)!
Δεύτερη φορά που "συναντώ" άνθρωπο που ακούει "Δίεση"!΄Έλεγα κι εγώ: όλοι "Ντέρτι" και "Λάμψη" ακούνε; Δεν είναι δυνατόν!
Όχι, σε ραδιόφωνο δουλεύω (σε ενημερωτικό, δυστυχώς!).
Καλή συνέχεια!
Κλείνω κι εγώ με στίχο:
Θέλω να βλέπω να γυρνάς
τα μάτια σου να κλείνεις
κι όλα τα άστρα να μετράς
της παιδικής μου μνήμης
να 'ναι ο αέρας το πανί
κι όνειρο το καράβι
κι απ' το βυθό ως την ακτή να 'ρθει απαλά το βράδυ!
Πω πω, και ψυχοπλακώθηκα με το ποστ και νόμιζα ότι και τα σχόλια έτσι θα'ναι, αλλά ευτυχώς δεν είναι!
Μια χαρά σε βρίσκω, γράφε όσο μπορείς, βοηθάει..
(Εγώ δεν το έχω νιώσει ποτέ αυτό. Κρίμα, γιατί φαίνεται πολύ έντονο σαν συναίσθημα..)
Εν Πλω
μολις γυρισα απο τους κορε.υδρο. που τραγουδουσαν στην κλαυθμόνως για τη γιορτη της μουσικής.."οχι πια ερωτες,δε σαγαπαω πια και δεν ξυπναω μεσα στον υπνο μου γα σενα..." τελειο τραγουδι!!!Ηταν πολυ ωραια γενικα!!Διεση ακουνε πολλοι γνωστοι μου και καποιοι φιλοι μου.Γενικα εχω συναντησει αρκετους που ακουνε διεση οποτε μην ανησυχεις.Βεβαια δεν ακουω μονο διεση..Καλο ειναι να ακους τα παντα(οσα μπορεις και σ αρεσουν δηλ)
mathilde
Ηταν λιγο καπως το post αλλα ηθελα να το δημοσιευσω κυριως για τα τελευταια λογια.Η αληθεια ειναι οτι οταν γραφεις εκτονωνεσαι καπως..
Εγώ, πάλι, μόλις γύρισα από σινεμά (καλά, πήγαμε και για μπυρίτσα μετά, αλλά καθίσαμε μια ώρα μόνο και φύγαμε, διότι είμαι ολίγον εξουθενωμένος από τη μέρα κι απ' τη βδομάδα γενικότερα και δεν ήμουν για πολύ ξενύχτι σήμερα. Ες αύριον...).
Είδα μια γαλλική ταινία της δεκαετίας του '80, που βγήκε σε επανέκδοση. Τον "Τέλειο γάμο" του Ρομέρ.
Ώστε είναι πολλοί οι "Διεσικοί"; Μπράβο μας! Εγώ δεν ανησυχώ καθόλου! Η καλή μουσική θα έπρεπε να ανησυχεί!!!
Ήμουν έτοιμος να διαφωνήσω μαζί σου, όταν διάβασα το "ν' ακούς τα πάντα", αλλά... το έσωσες στη συνέχεια, όταν πρόσθεσες το "όσα σ' αρέσουν".
Διότι είμαι καθέτως αντίθετος με τη λογική του "χύμα στο κύμα, όλα στο μίξερ, λίγο απ' όλα" κ.λπ (τουλάχιστον στη μουσική!).
"Ντέρτι" δεν πρόκειται ν' ακούσω ποτέ, που να χτυπιούνται όλοι κάτω!
Όχι επειδή το παίζω "κουλτούρα" -κάθε άλλο-, αλλά επειδή έχω (καλώς ή κακώς) διαμορφώσει μια άποψη (καλή η κακή) για τη μουσική, για το τι μ' αρέσει και τι όχι, για το τι θεωρώ "ποιοτικό" και τι όχι.
Οπότε, δεν ακολουθώ το "συρμό" και, όπως θά 'λεγε και ο Δεληβοριάς, "τρέμε Χατζηγιάννη, κανένα απ' τα σουξέ μου δε σε φτάνει, ως εδώ Τσαλίκη, για σένα ήρθε τώρα η Θεία Δίκη"!!!
Για όλους αυτούς τους λόγους, παραμένω "κολλημένος" στον "Δίεση", τον "Μελωδία", το "Δεύτερο Πρόγραμμα", ενίοτε και στον "Kosmos"!
Τώρα, θα συμφωνήσω πλήρως με το σκεπτικό σου, αν το προσεγγίσω ως εξής: ας τ' ακούσουμε όλα μια φορά, να ξέρουμε "τι παίζει" γενικώς, προκειμένου να διαμορφώσουμε άποψη. Αν δεν "δοκιμάσουμε" κάτι, πώς μπορούμε να το απορρίψουμε;
Αλλά εγώ έχω ήδη δοκιμάσει "Sfera" κι έχω ήδη φύγει "σφαίρα"!
Σαν πολλά δεν έγραψα για εξουθενωμένος;;;
ναι..οντως!!φαντασου να μην ησουν κ ολας!! :D το kosmos μαρεσει πολυ,αλλα να σ πω την αληθεια ακουω και mad και nitro και kiss ετσι για να χαιρομαι!!ο nitro βαζει κτ καλα παρεπιπτοντως.Τελευταια απο μουσικη το εχω ριξει στα soundtracks.Ακου το cd απο "sympathy for lady vengeance".Θα παθεις..!!το 13 το αγαπημενο μ..αχ αυτος ο αριθμος παντου με ακολουθει!! :)
Ακούς Maaaaaaaaaaaaaaaaad;;;;;;;;; Ε, αυτό ήταν! Δεν πρόκειται να ξαναδείς σχόλιό μου στο μπλογκ σου (για τα επόμενα λεπτά!) lol
Όχι, πλάκα κάνω! Ο καθένας είναι ελεύθερος ν' ακούει ό,τι σκουπίδια θέλει! ξανάlol
Εγώ, πάλι, την τελευταία βδομάδα έχω φάει ένα τρελό κόλλημα με τον Καζούλ(λ)η! Δεν ξέρω γιατί. Αναμφίβολα, πάντως, είναι από τους πιο αδικημένους εντεχνο-μπαλαντο-ροκάδες των τελευταίων δεκαετιών.
Κι εγώ είμαι φαν(ατικός) των σάουντρακ.
Τελευταία, ψάχνω διάφορα σάουντρακ από σύγχρονες ελληνικές ταινίες, επειδή έχω κολλήσει με μερικά τραγούδια που περιέχονται στα σι-ντι, τα οποία έτυχε ν' ακούσω στο σινεμά, αλλά δεν τα βρίσκω στα παλιο-Metropolis και στα βρομο-Virgin (βρήκα, για παράδειγμα, το σάουντρακ του "Άδη", μ' ένα υπέροχο τραγούδι του Κότσιρα, αλλά δε βρίσκω πουθενά το σάουντρακ του "Πέρα από τη λίμνη", ΄μ' ένα εξίσου καλό -και ονειρικό- τραγούδι του Λυδάκη. Παρεμπιπτόντως, όταν είδα πριν κάνα-δυο μήνες αυτή την ταινία στο Odeon Starcity, στην αίθουσα ήμουν μόνο εγώ, η... δεσποινίς Εν πλω κι ένας μεσήλιξ! Λέτε ν' αρχίσω ν' ανησυχώ;;;).
Μου φάινεται ότι θα ξεχυθώ στις μικρές δισκο-αγορές των Εξαρχείων, όπου (αν έχεις όρεξη και χρόνο) μπορεί ν' ανακαλύψεις διαμάντια!
Αν και σινεφίλ, έτυχε (περιέργως και απαραδέκτως) να μην έχω δει καμία απ' τις ταινίες της τριλογίας (Sympathy for Mr. Vengeance, Oldboy και Sympathy for lady vengeance), αλλά θα τσεκάρω το σάουντρακ, αφού φέρει και τη Χρυση Ηλιαχτιδοεγγύηση!
Αυτά!
Υ.Γ.: Σαν λίγα δεν έγραψα για... μη εξουθενωμένος;;; :)
ναι ασε.σκαω στα γελια με τον guy τα μεσημερια.Ειναι τρελη αφaσια ο ανθρωπος!! :D ασχετο.
τον καζουλλη τον εχω ακουσει live 3φορες και ειναι ο μονος ανθρωπος που δ βαριεμαι να ακουω και να ξανακουω live(για την ωρα γιατι στο μελλον μπορει να ανακαλυψω κ αλλους)
λοιπον αν σ πω οτι εχω παει απειρες φορες στο vid.club με τη διαθεση να παρω καποια απο τις 3 και καθε φορα φευγω με καποια αλλη?θα τις δω μολις τελειωσω εξεταστικη...ασε,εχω λιωσει στο διαβ.Τα αφησα ολα τελευταια στιγμη.. :(
Υ.Γ.Το "δεσποινις Εν Πλω" μαρεσε(ενας πρωτοτυπος τροπος να αναφερθεις στο ταιρι!!):D
Αν οι άνθρωποι δεν είχαν καταντήσει ζώα, ίσως μπορούσαν ακόμα να νιώσουν το συναίσθημα της αγάπης.... Ευτυχώς που υπάρχουν μερικοί που το κρατούν ακόμα ζωντανό... καλημέρα
καλημερα shoorty,
τι να σου πω βρε παιδι..Χρειαζεται αρκετη προσπαθεια παντως.Ετοιμαζω καποια ποστ με ενα σχετικο θεμα.. :)
Τον έχεις ακούσει τρεις φορές λάιβ;;; Εννοείς ότι έχεις πάει σε τρεις συναυλίες του (τι ηλίθια ερώτηση!); Ή ότι έχεις ακούσει τρεις φορές το λάιβ σι-ντι του (κρυάδες...!);
Αν ισχύει το πρώτο, τότε ΣΕ ΖΗΛΕΥΩΩΩΩ! Όχι για πολύ, όμως, αφού θα τον δω (και θα τον ακούσω) κι εγώ πολύ σύντομα!
Καλά, ε, όσο ακούω τα τραγούδια του, τόσο περισσότερο πωρώνομαι (καλά, θα μου πεις: με Καζούλλη τη βρίσκεις εσύ; Έ, όπως έλεγε παλιά κι η συγχωρεμένη η Μαλβίνα: "Με τις ροκιές χαλαρώνεις, με το ρέιβ πλέκεις βελονάκι και με τον Σοπέν γίνεσαι φόνισσα Κάστρου. Με τον δε Μπαχ δεν ξέρουν από ποιο τραπέζι να σε μαζέψουν"!!!).
Αν δεν έχεις σι-ντι του, πάρε (τουλάχιστον) οπωσδήποτε το "λάιβ". Είναι "όλα τα λεφτά" (όχι "μωρό μου"!)!
Επίσης, για να επανέλθω στην περί σάουντρακ συζήτηση, ξέχασα ν' αναφέρω ότι κορυφαίο όλων των σάουντρακ θεωρώ αυτό από την "Αμελί".
Τά 'χουμε πει για την ταινία, βέβαια, αλλά και το σάουντράκ της είναι ένα ολοκληρωμένο έργο από μόνο του! Όταν το ακούω με μαγεύει και με ταξιδεύει (κάπου στη Μονμάρτρη, αλλά και αλλού...)!
Καλό διάβασμα και καλό κουράγιο! Θα δεις που θα περάσει ο καιρός χωρίς να το καταλάβεις! Αλήθεια, τι σπουδάζεις;
καλε ζωντανα εννοω.Τωρα που το σκεφτομαι τεσσερις ηταν. :) 3 συναυλιες και μια στο σταυρο του νοτου τον φεβρουαριο.Καλα η αμελι δεν παιζεται.Το soundtack δε απιστευτο.Μονο που το ακους σου φτιαχνει τη μερα!!Μαρκετινγκ σπουδαζω αλλα ακομα δεν ξερω γιατι..Ασε και διαβαζω οικονομια τωρα... :/
(τωρα που το σκεφτομαι εχω πολλα ποστ να γραψω μολις τελειωσω με τις υποχρεωσεις...)
Σε 4 συναυλίες του; Καλά, εσύ είσαι καρα-καζουλλο-φαν, τότε!
Το μάρκετινγκ είναι το επάγγελμα του παρόντος, αλλά και του μέλλοντος (νυν και αεί, δηλαδή)! Διότι είναι συνυφασμένο με την (καπιταλιστική) κοινωνία μας! Αλλά εγώ δεν θα το ασκούσα ποτέ! Μου είναι ιδιαιτέρως απωθητικό (κι αυτό και οι ενοχλητικοί "λειτουργοί" του!)!
Τέτοια ώρα διαβάζεις Οικονομία (μάκρο- ή μίκρο-; Ε, κάτι θυμάμαι κι εγώ!); Είσαι καλά;;;; Δεν διαβάζεις καλύτερα "Το σπίτι των πνευμάτων";;; Πιο ανάλαφρο θα σού 'ρθει! Άνοιξε, παιδάκι μου, το ραδιόφωνο στον "Δίεση"! Παίζει Χαρούλα!!!
:)
Μπα,εχω βαλει στοχο τωρα ασε με!! :D Προσπαθω να τελειωσω κτ κεφαλαια!!Τετοιες ωρες διαβαζα παντα.Οσο για τον Καζουλη,απλα ετυχε.Οι 2 πρωτες ηταν δωρεαν στο αττικο αλσος(μενω γαλατσι και ειπα να παω)η αλλη ητνα "το δικο μας ροκ στο δρομο" περυσι με πολλους αλλους μαζι και το φεβρουαριο κανονισαμε με τα παιδια και ητνα με φαμελλο και πλιατσικα.Με τον φαμελλο ειμαι περισσοτερο πορωμενη.Ο καζουλλης απλα ειναι μια σταθερη αξια για μενα!! ;) Τωρα οσο για το μαρκετινγκ κατι θα βρω να το κανω...Θα δειξει :)
ασχετο αλλα το "ηταν" δε μ βγαινει σημερα.. χαχα :D
Εξαίρετος κι ο Φάμελλος! Αγαπημένος μου, μαζί με Χαρούλα, Κατσιμιχαίους, Τσακνή, Μαχαιρίτσα, Ιωαννίδη, Μάλαμα, Πυξ Λαξ, Καζούλλη, Λυδάκη, Δεληβοριά, Παπακωνσταντίνου, Νταλάρα και Πρωτοψάλτη (άφησα και κανέναν; Όλη την έντεχνο-ροκ σκηνή αράδιασα!)!
Επίσης, μ' αρέσουν πολύ Λοϊζος, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Κηλαηδόνης (μην ξενερώσετε!). Α, και ορισμένα του Χατζηγιάννη!
Άσχετο: είχα πάει στο "Schoolwave" απόψε και την καταβρήκα (έχω γράψει σχετικά και στο μπλογκ μου - ε, να κάνουμε και λίγη διαφήμιση! Το δικό σου μπλογκ έχει τεράστια επισκεψιμότητα κι έτσι θα "τσιμπήσω" κάτι κι εγώ! Χρυσός κανόνας του μάρκετινγκ - χι χι!!!)!
Καλά, έχεις χρόνια μπροστά σου για ν' αποφασίσεις τι θα κάνεις. Να θυμάσαι ότι το 50% των πτυχιούχων ασκεί επάγγελμα (λίγο έως πολύ) διαφορετικό από το αντικείμενο των σπουδών του (Εν πλω-στατιστική - Ποσοστό σφάλματος: +/- 100%!!!)!
Λοιπόν, ας μη γίνω η αιτία να μη γράψεις 10 στην εξεταστική! Σ' αφήνω να διαβάσεις με την ησυχία σου!
Καληνύχτα!
Υ.Γ.: Βάλε "Δίεση"! Προλαβαίνεις! Παίζει ένα φοβερό των Κατσιμιχαίων!!!
:)
xaxa..! καλο..Δεν καταλαβες,τα μαθηματα προσπαθω να περασω!!Σευχαριστω αλλα δε νομιζω οτι ειναι τοσο δημιφιλες οσο νομιζεις..(πφφ..μετριοφροσυνες!!) :D
To ειδα!Σου εχω αφησει ηδη comment!xa!στην εσκασα!
Τελευταια μαρεσει πολυ ενα τραγουδι"I don't want to talk about it"το οποιο ανακαλυψα τυχαια κ δεν ξερω ποιος το λεει..Και με το καινουριο του Σταυρου Λογαριδη"τυπο μελαγχολικο".Α!!και με το "Να παιζει το τρανζιστορ" χαχα!!! μπλα μπλα μπλα.. :D
Πλάκα έκανα για το "10" και για την επισκεψιμότητα! Σιγά μην έγραφες δεκάρια και μην επισκέπτονται πολλοί το μπλογκ σου!!! Τα πίστεψες (χε, χε, πλακίτσα! Μη θυμώσεις!!);;;
Δε μου λέει κάτι ο τίτλος του τραγουδιού. Θα το ψάξω.
Έλα, ρε, τώρα! Μου την ψιλο-σπάει αυτό του Λογαρίδη! Το βάζει και κάθε μισή ώρα ο "Δίεση" και, πλέον, όποτε τ' ακούω αλλάζω σταθμό!
Άντε, πάω να την πέσω τώρα!
Υ.Γ.: Ακόμη να βάλεις "Δίεση";
:))
ναι και στην αδερφη μου τη σπαει και της ο τραγουδαω για να της σπαω τα νευρα!! :D "Μα να η ατιμη ζωη πως τα φερνει..λαλαλα.." χαχα..Για να μαθεις για τις πλακιτσες που κανεις! ;)
Εβαλα αλλ ειχε ενα του νταλαρα κ βαρεθηκα κ το κλεισα.
Καληνυχταααα!!
δεν ξέρω άν έχω ζήσει όλα αυτά που λες, μα μου φένεται πως εσύ τ'αντέχεις ή τ'αντεξες και τέλειωσαν.
Τις καλημέρες μου
Πάρε από 'δω αυτούς τους απαίσιους στίχους!!!!! Μα, πού τους βρήκε ο άνθρωπος; Στα γαριδάκια;;;
Καλά, καλά, είμαστε πάτσι!
Παρεμπιπτόντως, μετά από... ενδελεχή έρευνα, εντόπισα το εν λόγω τραγούδι! Το είχα ξανακούσει κιόλας (πολύ παλιά, ίσως όταν ήμουν φοιτητής ακόμα!).
Είναι το "I don't want to talk about it" του Rod Stewart
Του έχουν κάνει μια διασκευή, επίσης, και οι Everything But The Girl (νομίζω ότι από αυτούς το γνώρισα)!
Πάντως, "κατέβασα" τώρα και τις δύο εκδοχές (νά 'ναι καλά το Limewire!)!
Αυτά! Καλή επιτυχία!
oth33r
ειναι το συναισθημα που ερχεται μετα..Ο καθενας απο την πλευρα του το βλεπει και το νιωθει, οποτε ολα εξαρτωνται απο το χαρακτηρα του καθενος.Οπως και ποσο γρηγορα ή αν θα το ξεπερασεις..
καλημερα! :)
Εν Πλω
τελειο τραγουδακι δ το συζηταω..Μπραβο ρε συ και μ φαινοταν πολυ γνωστη η φωνη!!
Προφανώς δεν διαβάζουμε απόψε! Χε, χε!
Εγώ πριν μια ώρα μπήκα σπίτι!
Νύχτααααα!
> νιώθεις ότι έχασες τη ζωή σου όλο αυτόν τον καιρό
Τίποτα δεν έχασες. Έκανες μια επένδυση που δεν απέδωσε όσο περίμενες. Αυτά συμβαίνουν στις... μπίζνες! Μάζεψες γνώση και εμπειρία απ' αυτό; Έγινες πιο δυνατή από αυτό που δε σε σκότωσε; Ξεκουράσου λίγο κι ύστερα συνέχισε τον αγώνα.
> ήσουν η φλόγα που εμπιστεύθηκε τη θάλασσα ότι δε θα τη σβήσει ποτέ-και τελικά το έκανε;
Η φλόγα έσβησε, όμως η σπίθα έμεινε. Σε χειμερία νάρκη για να ξαναγίνει πυρκαγιά όταν έρθει η ώρα της.
> να κλείνουν τις αναμνήσεις σου σε ένα κουτί και να τις καίνε;
Γενική καθαριότητα στην καρδούλα. Στα βγάλανε όλα έξω; Επωφελήσου για ένα γερό σκούπισμα και σφουγγάρισμα. Χρησιμοποίησε απολυμαντικό με άρωμα λεμόνι...
> Να σε αφήνουν άδειο από συναισθήματα, από όνειρα, αναίσθητο στη γη;
Είμαι σίγουρος ότι η ψυχούλα σου θα ξαναγεννήσει καινούρια συναισθήματα και όνειρα όπως οι πλαγιές του ηφαιστείου ξαναπρασινίζουν μετά την έκρηξη...
> Δεν ξέρεις σίγουρα πώς είναι να αναρωτιέσαι αν έξιζε που τα έδωσες όλα.
_Ποτέ_ μη μετανιώνεις. Κανόνας #634 από το Μεγάλο Βιβλίο της Ζωής.
> Και σίγουρα δεν ξέρεις τι θα πει "αγαπώ"...
Θα πει "εκτίθεμαι, πληγώνομαι". C' est la vie.
Disclaimer: Μερικές φορές γίνομαι ένα μικρό μόνιμο πνεύμα αντιλογίας... Μερικές φορές έχω μικρές κρίσεις στις οποίες τα 0 και τα 1 καταλαμβάνουν την εξουσία μέσα μου. Ζητώ συγνώμη αν ήμουν πολύ απόλυτος...
Καλως ηρθες zero2one!!
Πολυ ωραια οσα εγραψες.Καθολου πνευμα αντιλογιας.Ο καθενας λεει τη γνωμη του ελευθερα. Αλλωστε πως θα γινουμε εκεινα τα ανοιχτομυαλα παιδια που τοσο επιθυμουμε αν δεν ακουμε οσα εχουν να μας πουν και οι αλλοι;; :)
Εν Πλω
οχι οχι διαβαζα!!Αληθεια :D
Σε πιστέψαμε!
:)
Εγω οταν το διαβασα ηταν σα να το εγραψα εγω...
(αν και μικρουλα στα 17 ειμαι τρελα ερωτευμενη με δυο μαυρα ματακια που καθε φορα που με κοιτουν νιωθω να πεταω!!)
δε θα πω πως τον αγαπω για να μη φανω ανωριμη αλλα φοβαμαι πως ισχυει-και το φοβαμαι γιατι απλα αυτος δεν νιωθει το ιδιο ουτε καν τα μισα απο αυτα που αισθανομαι....
Ενα μεγάλο ευχαριστώ που μου θύμισες πως πρέπει να ανανεώσω το blog! Όσο για τα ματάκια που λες...κάποτε το έγραψα κ γω για δύο τέτοια ματάκια που με προδωσαν...ομως σκεψου οτι εζησα πολλα ομορφα πραγματα..Ετσι κ εσυ αν δν εξωτερικευσεις αυτο που νιωθεις(διακριτικα παντα) δε θα ξερεις αν οντως νιωθει κτ για σενα κ μπορει να χασεις πραγματα που θα ζουσες αν το ειχες τολμησει...Σκεψου το κ thanx για το σχολιο! :)
Post a Comment