The insight

"Ζήσε την κάθε μέρα σα να είναι η τελευταία." Τούτη εδώ τη φράση δε θυμάμαι καν πού την άκουσα πρώτη φορά αλλά από τότε την ξανάκουσα ουκ ολίγες φορές. Τόσες φορές που την έχω ακούσει λοιπόν θα έπρεπε να την είχα εμπεδώσει. Η επάναλήψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως λένε-όχι της δικής μου μάλλον. Θα προσπαθήσω να κάνω μια ανάλυση αυτής της φράσης και της έννοιάς της και ίσως μετά αρχίσω να δικαιολογούμαι.
Ζω. Ζεις. Ζει. Πρόκειται για ρήμα με παρεξηγημένη έννοια, πολυχρησιμοποιημένο και βαρύγδουπο. Φράσεις του τύπου "ζει τη ζωή του στο έπακρο" ή "ζει μια όμορφη ζωή" αν αυτός που τις λέει τις εννοεί είναι απόλυτα σωστές. Το να ζεις σημαίνει να ευχαριστιέσαι αυτό το δώρο που λέγεται ζωή, να έχεις ωραία συναισθήματα και να ευγνωμονείς κάθε μέρα όποιον τελοσπάνυων σου χάρισε αυτό το δώρο, να είσαι ευτυχισμένος που είσαι καλά. Ζήσε λοιπόν. Μην επιβιώνεις απλά. Αλλά ζήσε. Τώρα. Εδώ και τώρα.
Και συνεχίζω στη επόμενη λέξη: "Μέρα". Η μέρα ξεκινάει από το πρωί που θα ξυπνήσεις και τελειώνει τη στιγμή που θα κοιμηθείς-Προσοχη!Μπορει να μην είναι και βράδυ..! Είναι ωραίο να ξυπνάς και η συνείδηση σου να είναι καθαρή. Να μη σε βαραίνει κάτι όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι και να μην κουβαλάς στο μυαλό σου σκέψεις τύπου "Μα τι κάνω...?" Προσοχή γιατί μαζί με εμάς κάθε πρωί ξυπνάει και η συνείδησή μας(και όχι μόνο η "ζουγκλα" όπως λέει και γνωστή διαφήμιση!), πιο καθαρή και ζωηρή από κάθε άλλη στιγμή της ημέρας, οπότε αν είστε σε δίλημμα για κάποια απόφαση, αν την πάρετε εκείνη τη στιγμή ίσως ξεμπερδέψετε αλλά μπορεί και να το μετανιώσετε. Πάντως για τους σκληροπυρηνικούς δε θα ήταν μια άσχημη λύση, εφόσον μπορούν να υποστούν τις συνέπειες. Μέσα στη μέρα εναλλάσσονται πολλά συναισθήματα. Και αυτή είναι η ομορφιά της. Τι είναι μέρα λοιπόν; Ένας συνδυασμός γεγονότων, συναισθημάτων και σκέψεων...Κλεισμένα στο πλαίσιο περισσοτέρων από έναν χώρους.
Όσο για τη λέξη "τελευταία" θα παραδεχόμασταν ότι τις περισσότερες φορές ή έννοιά της είναι αρνητική. Όπως και εδώ, υπάρχει ένας άμεσος αρνητισμός ο οποίος οδηγεί σε μία έννοια τελικά θετική.
Γιατί το να ζεις κάθε μέρα σα να είναι η τελευταία σου σημαίνει ότι θα έκανες πράγματα που πραγματικά θες χωρίς καν να σε νοιάζει τι θα γίνει μετά. Σκετείτε λίγο, αν ξέρατε ότι αύριο θα πεθάνετε (χτύπα ξύλο φυσικα!) τι θα κάνατε σημερα? Να δώσω εγώ μερικές ιδέες. -Θα εκφράζατε τα συναισθήματά σας σε κάποιον που σας αρέσει.Θα τον φιλούσατε, ίσως και να κάνατε έρωτα μαζί του. -Θα βρίζατε το αφεντικό σας και θα περνούσατε όλη τη μέρα κάπου όμορφα με αυτούς που αγαπάτε. -Δε θα ασχολιόσασταν με αυτούς που δε συμπαθείτε παρά μόνο με όσους κατά τη γνωμη σας αξιζουν. -Θα χορεύατε, θα κάνατε τρέλες, θα φλερτάρατε, θα τραγουδούσατε, θα κάνατε ότι σας ευχαριστεί. -θα εξωτερικεύατε τη σκέψη σας χωρίς δισταγμό. -Θα χορεύατε στη βροχή, θα τρέχατε μεσα στη μέση του δρόμου, θα παίζατε κρυφτό στο σούπερ μάρκετ(αμέ!). Και τόσα άλλα ακόμα τρελά, που κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δε θα έκανε υπό άλλες συνθήκες.
Από την άλλη το να κάνεις ότι θες χωρίς να σκέφτεσαι τις συνέπειες μπορεί τελικά να αποδειχθεί επίπονο για σένα και τους άλλους..Αλλά πώς θα ζήσουμε αν δεν αναλάβουμε κινδύνους και αν δε ρισκάρουμε; Και πώς θα γευτούμε σε βαθος τη ζωή αν δεν είμαστε επιλεκτικοί, δεν εμμένουμε στην ουσία και δεν κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε εν τέλει; Όταν η συνείδηση φωνάζει, δεν έχουμε παρά να την ακούσουμε. Και όταν η φωνούλα που έχουμε μέσα μας μας μιλάει, δεν έχουμε παρά να κλείσουμε όλες τις άλλες αισθήσεις και να συγκεντρωθούμε σε αυτή. Και μόνο αυτή. Γιατί τι νόημα έχει απλά να επιβιώνει κανείς; Πρέπει πάνω απ'όλα να ζει.