Saturday, April 3, 2010
πόλεμος συναισθημάτων
Γιατί προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι μπορώ...; Αναρωτιέμαι ακόμα. Δε θα τα καταφέρω ποτέ. Αυτή η πίεση με σκοτώνει. και ενώ κάθε μέρα γεμίζω με ενέργεια που πηγάζει από μένα και από όσα συμβαίνουν γύρω μου, ταυτόχρονα πεθαίνω σιγά σιγά μέσα μου. Που πήγε ο έρωτας; Που πήγαν αυτά τα έντονα συναισθήματα που τόσο μου αρέσει να νιώθω..; Δεν υπήρξαν ποτέ. Αυτό είναι. Όλα ήταν αποκυήματα της φαντασίας μου. Τα δέχτηκα αρχικά χωρίς καμία υποψία και εκείνα άρχισαν να με κυριεύουν σιγά σιγά. ώσπου στο τέλος δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο παρά να αναζητώ αυτά και μόνο αυτά. Εκ πρώτης όψεως φαντάζει ωραίο, δεν είναι όμως. Γιατί σκεφτείτε να είσαι δέσμιος συναισθημάτων, τα οποία δε γνωρίζεις καν αν είναι δικά σου, να τα αναζητάς και να μην τα βρίσκεις πουθενά. Σε καμία ανθρώπινη ύπαρξη σε κανέναν και σε τίποτα. Τι με νοιαζουν όμως τα άλλα; Όταν δε βρίσκω αυτό που αναζητώ σε έναν άνθρωπο, όταν δεν μπορεί να με κάνει να το νιώσω τότε θα πρέπει να ψάξω αλλού.....σωστα; Αυτό είναι το μεγαλύτερο βασανιστήριο στο οποίο με έχουν υποβάλει.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
Ηλιαχτίδα, δε μου λες, όταν διάβαζες τον Μπουσκάλια, βρήκες εκείνο το πέρασμα όπου λέει "Δεν υπάρχει πάντα δικαιοσύνη" ? Κρίμα τον άνθρωπο, είμαστε και το ίδιο ζώδιο (...)
πρεπει να κανω μια επαναληψη στο βιβλιο του σιγουρα και οχ μονο μια αλλα πολλες.Αν και τωρα διαβαζω το "γεννημενοι να αγαπαμε" του ιδιου.Αλλα γιατι κριμα?Δεν σε καταλαβαινω...
Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να έχει κενά. Ορίζεται βάσει τής συνέχειας. Πρέπει να έχει συνέχεια. Και αρκετή πρόνοια / προφητεία για να τα βγάλει πέρα με την αγριότητα.
Na sou pw kati? Xoris na 8elw na se 8iksw giati eisai kai gynaika. Me ta xronia ta synais8hmata "kseftizoun" kai epikratei siga siga o or8ologismos - opote min anisixeis, se 8-9 xronia apo tora de tha anazitas sunais8hmata alla pragmata opws asfaleia, eilikrineia klp. Vevea exeis dikio oti to na eisai desmios sunais8hmatwn einai basanisthrio merikes fores. Alla gia merikous einai logos uparksis. Merikoi diladi an de niosoun dynates sigkiniseis den pisteuoun oti exoun logo yparksis. Prosopika exo perasei sto shmeio opou adynatw pleon na eimai desmios twn sunais8hmatwn giati poly apla "wrimasa" kai etsi diskola pia nio8o polu dunata sunais8hmata. Malakia apo mia apopsi alla ap tin allh kalytera etsi giati exo ton elegxo katastasewn ;)
Tora sxetika me to allo pou eipes oti "an de breis auto pou anazhtas se kapoion pas se allon" nai ennoeitai pws etsi einai to swsto alla prosekse min katalikseis na periplaniesai mia zoi psaxnontas kati pou den yparxei, giati sou thymizw oti stin epoxh mas o erotas pe8ainei siga siga.
έχεις δίκιο ότι με τα χρόνια τα συναισθήματα ξεφτίζουν...μου το έχουν πει πολλοί μεγαλύτεροί μου...όμως όσο τα δικά μου είναι ακόμα ζωντανά θέλω να τα νιώθω και να τα ζω όσο περισσότερο γίνεται..η αλήθεια είναι ότι αυτό το ποστ το έγραψα τελείως αυθόρμητα.αλλά βλέπω τώρα ότι έκανα καλά, γιατί απαντήσεις σαν τη δική σου με βοηθούν να σκεφτώ κ να πάρω αποφάσεις. Γιατί μπορέι το ποστ να είναι αυθόρμητο, αλλά η κατάσταση υπάρχει.Το θέμα είναι ότι εξαρτάται και από τη φάση της ζωής του στην οποία βρίσκεται ο καθένας αν θα δεχτεί αυτό που του προσφέρεται κάθε φορά.Γιατί μπορεί τώρα να διώξουμε κάτι και αργόερα να το μετανιώσουμε ή να πούμε "τι βλακεία έκανα" αλλά δε σημαίνει ότι τότε δεν το εκτιμήσαμε όσο το εκτιμούμε τώρα.Απλώς δεν ήμασταν έτοιμοι τότε να το δεχτούμε ολοκληρωτικά.Οπότε ο καθένας μας ψάχνει αυτό που τον αντιπροσωπεύει σαν άνθρωπο αλλά και που ταιριάζει με την εκάστοτε κατάσταση που επικρατεί μέσα του.Δεκτοί και οι συμβιβασμοί, αλλά μόνο όταν έχεις κουραστεί ή δε βρίσκεις νόημα πλέον στην αιώνια αναζήτηση του "άλλου σου μισού"..
το πραγματικό συναίσθημα υπάρχει για μερικά κλάσματα του δδευτερολέπτου...αυτό που απομένει μετά είναι η ανάμνησή του...
stolenblood
μπορει τα δευτερολεπτα να ειναι πολλα...παρα πολλα για την ακριβεια....
Post a Comment