Περίεργη μέρα σήμερα...Ξύπνησα μεσημέρι μετά από ακόμη ένα απανωτό ξενύχτι, έφαγα "πρωινό" και στο καπάκι μεσημεριανό. Έμαθα από τις ειδήσεις ότι το πλοίο που θα ταξίδευα για Χανιά θα έμενε στον Πειραιά λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών. Αρχικά ξενέρωσα, μετά όως άρχισα να σκέφτομαι τι θα κάνω μία ακόμα μέρα στην Αθήνα.Για αρχή είδα "Το Ημερολόγιο" για τέταρτη φορά.Το κλαμματάκι μου το'ριξα,παράπονο δεν έχω.Δόξα τω Θεώ, στην Αθήνα υπάρχει πάντα κάτι να κάνεις, και έτσι πήγα σε μια παράσταση στο Αττικό Άλσος, που συμμετείχαν ο Μίλτος Πασχαλίδης και η Πέμυ Ζούνη.."Τα φεγγάρια του έρωτα".. Πιο μαγευτικά "φεγγάρια" δεν έχω ξαναδεί. Πραγματικά, μιλούσαν, τραγουδούσαν και έλεγαν τόσες αλήθειες..Για τον έρωτα..Την αγάπη..Τους άκουγα και τους κοίταζα συνεπαρμένη..Υπέροχες φωνές και οι δύο, επιβλητικό παρουσιαστικό η Πέμυ και ο Μίλτος χαλαρή και αέρινη μορφή.. Είπώθηκαν πολλά ωραία λόγια και κάτι επίκαιρο :
" Αυτό που μας συμπληρώνει, το "άλλο μας μισό".." όπως το λένε..Υπάρχει το άλλο μας μισό; Δεν ύπάρχει γιατί είναι λάθος η ερώτηση.Ναι, είναι λάθος η ερώτηση..."
Αν και μελαγχολική και αρκετά κυνική παράσταση, έφυγα εκατό φορες ελαφρύτερη..Γιατί όσα είχαν ειπωθεί εκεί, ανάμεσα σε δύο αγνωστους ήταν τόσο αυθόρμητα σαν λόγια, που ελευθέρωναν τον έρωτα..Τον πήγαιναν πολύ μακριά. Ευχόμουν να μπορούσα να φτάσω και γω μέχρι εκεί..Να έφτανα αυτό τον ορίζοντα του...
Monday, July 16, 2007
Wednesday, July 11, 2007
Αυτός ο γνωστός άγνωστος...
Τον είδες στον ύπνο σου χθες πάλι. Ξύπνησες με αυτή την υπέροχη αίσθηση που σου αφήνει ένα κομμάτι σοκολατίνα-φράουλα στα χείλη..Τον έχεις ξαναδεί σε ταινίες, έχεις διαβάσει γι' αυτόν σε βιβλία, τόσα τραγούδια έχουν γραφτεί για εκέινον και μόνο και το προσωπό του έχει εμφανιστεί σε φωτογραφίες με 1000 διαφορετικές μορφές.
Και το καλύτερο : τον αναγνωρίζεις πάντα, όπου κι αν εμφανιστεί-κι ας έχει διαφορετικό πρόσωπο κάθε φορά.
Για όσους-ες δεν καταλάβατε ακόμα μιλάω για τον άντρα και,για να γενικεύσω,τη γυναίκα της ζωής μας...Αυτό που με ανακούφιση θα αποκαλούσαμε"άλλο μας μισό". Δεν είναι ψέμμα ότι όλοι, ακόμα κι εκείνοι που δηλώνουν λιγότερο ρομαντικοί, ζουν με την ελπίδα ότι θα το βρουν...
Το ερώτημα όμως είναι "Υπάρχει το άλλο μας μισό;" Πόσες φορές παίδεψα το μυαλό μου και άκρη δεν έβγαλα. Όταν κάποιος σκέφτεται πώς θα είναι ο ανθρωπος που θα τον συμπληρώνει φέρνει στο μυαλό του έναν κλώνο του εαυτού του. Πολύ βαρετό... Φαντάσου να είσαι με κάποιον που να σας άρεσουν ακριβώς τα ίδια πράγματα, να συμφωνείτε σε όλα, να σε καταλάβαίνει στα πάντα και να πηγαίνετε στα αγαπημένα σας μέρη-εκεί που πηγαίνατε και πριν δηλαδη. Κακά τα ψέμματα αλλά χωρίς ένα καβγαδάκι να ανάψουν τα αίματα δε λέει.
Και ξαναλέω : "Δεν είναι βαρετό;" Και αν το άλλο σου μισό βρίσκεται στο πρόσωπο μιας άκρως αντίθετης προσωπικότητας από σένα; Μα το να βρεις κάποιον που θα σε ολοκληρώνει σημαίνει ότι με το που θα τον γνωρίσεις θα νιωσεις σα να τον ήξερες χρόνια. Μέσα σου.
Τα ψέμματα,όπως είπαμε,τέλος. Όταν βρούμε κάτι που μας αρέσει αρκετά προκειμένου να το μετατρέψουμε εμείς σε αυτό που θα θέλαμε να είναι ξεχνάμε ότι έχει μια δική του μοναδική προσωπικότητα και-οκ-ετσι μας άρεσε αρχικά. Τι έγινε τώρα; μήπως περάσαμε το χαρακτήρα του για κανένα pc που θέλει αναβάθμιση; Ή μήως για καμιά συνταγή που λείπουν υλικά; Ξεχνάμε νομίζω ότι τις συνταγες τις φτιάχνει ο καθένας με το δικό του τρόπο-άλλος αλλάζει τα υλικά και αάλλος προσθέτει άλλα-επομένως ποτέ μια συνταγή δε μπορεί να είναι λανθασμένη. Τώρα, το αν λείπουν τα βασικά συστατικά, αυτό είναι άλλο-δε θα δέσει το γλυκό από την αρχή!
Εκεί λοιπόν που καθόμουν τις προάλλες σκεφτόμουν.. Υπάρχει άραγε αυτός που θα με ανέχεται ό,τι φάση και να περνάω; Απλά επειδή θα είμαι εγώ; Να είναι ευχαριστημένος μ'αυτό και να προχωράει χωρίς να κολλάει συνεχώς στα λάθη μου; Αυτός που όταν έχω νεύρα θα με παρηγορεί; Που όταν δε θα έχω όρεξη να βγω θα με καταλαβαίνει, δε θα με πιέζει σε τίποτα και θα μου αφήνει όσο χρόνο θέλω να βλέπω τους φίλους μου; Και φυσικά να μου αρέσει παραπάνω από "αρκετά".
Εκεί που καταλήγω πάντα είναι ότι για να τα έχει κάποιος όλα αυτά πρέπει να σκέφτεται μόνο εμένα. Και αυτό δε γίνεται, ούτε εγώ το θέλω στην πραγματικότητα. Άρα τι; Δεν υπάρχει το άλλο μου μισό;
Έχετε σκεφτεί ποτέ το ενδεχόμενο το άλλο σας μισό να μην υπάρχει(ίσως γιατί είστε λίγο παραπάνω απαιτητικοί; Ίσως;;;), να υπάρχει αλλά να βρίσκεται σε πολλά διαφορετικά πρόσωπα(όχι, δεν είστε πολύ εύκολοι, απλά έχετε περισσότερες πιθανότητες να το βρείτε!!! :> ) Τώρα να είναι ένα και μοναδικό το βρίσκο λίγο δύσκολο γιατί φαντάζει απόλυτα ιδανικό...(είπαμε είμαστε αισιόδοξοι αλλά όχι κι έτσι!)
Πάντως εγώ κατέληξα. Δεν υπάρχει το άλλο μας μισό. Τουλάχιστον όπως εμείς επιμένουμε να το ονειρευόμαστε. Παρά εκείνο που θα βρεθεί στο δρόμο μας και θα προσεγγίζει περισσότερο αυτό που ταιριάζει στο χαρακτήρα μας εσωτερικά και εξωτερικά. Αυτό που συνήθως γίνεται είναι να ερωτευόμαστε κι όποιον πάρει ο Χάρος! Ωραία είναι δε λέω-όταν στο τέλος δε χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο!- Από την άλλη μόλις περνάει ο έρωτας-γιατί έρωτας είναι, θα περάσει!-βλέπουμε όλα τα στραβά του άλλου που δεν είχαμε δει στην αρχή που ήμασταν φουλ ερωτευμένοι! Η τελευταία περίπτωση και ιδανικότερη είναι να ερωτευτούμε και τελικά να μας ολοκληρώνει κι όλας.
Εμάνα πάντως, μέχρι να βρεθεί το άλλο μου μισό,ας με αφήσει να περνάω την εγωιστική φάση μου. Ξέρετε, αυτή που δε σκέφτεσαι τίποτα άλλο παρά το πώς θα περάσεις καλά-με τους φίλους σου κυρίως. Καλά είναι κι έτσι. Χωρίς αυτόν.
Και το καλύτερο : τον αναγνωρίζεις πάντα, όπου κι αν εμφανιστεί-κι ας έχει διαφορετικό πρόσωπο κάθε φορά.
Για όσους-ες δεν καταλάβατε ακόμα μιλάω για τον άντρα και,για να γενικεύσω,τη γυναίκα της ζωής μας...Αυτό που με ανακούφιση θα αποκαλούσαμε"άλλο μας μισό". Δεν είναι ψέμμα ότι όλοι, ακόμα κι εκείνοι που δηλώνουν λιγότερο ρομαντικοί, ζουν με την ελπίδα ότι θα το βρουν...
Το ερώτημα όμως είναι "Υπάρχει το άλλο μας μισό;" Πόσες φορές παίδεψα το μυαλό μου και άκρη δεν έβγαλα. Όταν κάποιος σκέφτεται πώς θα είναι ο ανθρωπος που θα τον συμπληρώνει φέρνει στο μυαλό του έναν κλώνο του εαυτού του. Πολύ βαρετό... Φαντάσου να είσαι με κάποιον που να σας άρεσουν ακριβώς τα ίδια πράγματα, να συμφωνείτε σε όλα, να σε καταλάβαίνει στα πάντα και να πηγαίνετε στα αγαπημένα σας μέρη-εκεί που πηγαίνατε και πριν δηλαδη. Κακά τα ψέμματα αλλά χωρίς ένα καβγαδάκι να ανάψουν τα αίματα δε λέει.
Και ξαναλέω : "Δεν είναι βαρετό;" Και αν το άλλο σου μισό βρίσκεται στο πρόσωπο μιας άκρως αντίθετης προσωπικότητας από σένα; Μα το να βρεις κάποιον που θα σε ολοκληρώνει σημαίνει ότι με το που θα τον γνωρίσεις θα νιωσεις σα να τον ήξερες χρόνια. Μέσα σου.
Τα ψέμματα,όπως είπαμε,τέλος. Όταν βρούμε κάτι που μας αρέσει αρκετά προκειμένου να το μετατρέψουμε εμείς σε αυτό που θα θέλαμε να είναι ξεχνάμε ότι έχει μια δική του μοναδική προσωπικότητα και-οκ-ετσι μας άρεσε αρχικά. Τι έγινε τώρα; μήπως περάσαμε το χαρακτήρα του για κανένα pc που θέλει αναβάθμιση; Ή μήως για καμιά συνταγή που λείπουν υλικά; Ξεχνάμε νομίζω ότι τις συνταγες τις φτιάχνει ο καθένας με το δικό του τρόπο-άλλος αλλάζει τα υλικά και αάλλος προσθέτει άλλα-επομένως ποτέ μια συνταγή δε μπορεί να είναι λανθασμένη. Τώρα, το αν λείπουν τα βασικά συστατικά, αυτό είναι άλλο-δε θα δέσει το γλυκό από την αρχή!
Εκεί λοιπόν που καθόμουν τις προάλλες σκεφτόμουν.. Υπάρχει άραγε αυτός που θα με ανέχεται ό,τι φάση και να περνάω; Απλά επειδή θα είμαι εγώ; Να είναι ευχαριστημένος μ'αυτό και να προχωράει χωρίς να κολλάει συνεχώς στα λάθη μου; Αυτός που όταν έχω νεύρα θα με παρηγορεί; Που όταν δε θα έχω όρεξη να βγω θα με καταλαβαίνει, δε θα με πιέζει σε τίποτα και θα μου αφήνει όσο χρόνο θέλω να βλέπω τους φίλους μου; Και φυσικά να μου αρέσει παραπάνω από "αρκετά".
Εκεί που καταλήγω πάντα είναι ότι για να τα έχει κάποιος όλα αυτά πρέπει να σκέφτεται μόνο εμένα. Και αυτό δε γίνεται, ούτε εγώ το θέλω στην πραγματικότητα. Άρα τι; Δεν υπάρχει το άλλο μου μισό;
Έχετε σκεφτεί ποτέ το ενδεχόμενο το άλλο σας μισό να μην υπάρχει(ίσως γιατί είστε λίγο παραπάνω απαιτητικοί; Ίσως;;;), να υπάρχει αλλά να βρίσκεται σε πολλά διαφορετικά πρόσωπα(όχι, δεν είστε πολύ εύκολοι, απλά έχετε περισσότερες πιθανότητες να το βρείτε!!! :> ) Τώρα να είναι ένα και μοναδικό το βρίσκο λίγο δύσκολο γιατί φαντάζει απόλυτα ιδανικό...(είπαμε είμαστε αισιόδοξοι αλλά όχι κι έτσι!)
Πάντως εγώ κατέληξα. Δεν υπάρχει το άλλο μας μισό. Τουλάχιστον όπως εμείς επιμένουμε να το ονειρευόμαστε. Παρά εκείνο που θα βρεθεί στο δρόμο μας και θα προσεγγίζει περισσότερο αυτό που ταιριάζει στο χαρακτήρα μας εσωτερικά και εξωτερικά. Αυτό που συνήθως γίνεται είναι να ερωτευόμαστε κι όποιον πάρει ο Χάρος! Ωραία είναι δε λέω-όταν στο τέλος δε χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο!- Από την άλλη μόλις περνάει ο έρωτας-γιατί έρωτας είναι, θα περάσει!-βλέπουμε όλα τα στραβά του άλλου που δεν είχαμε δει στην αρχή που ήμασταν φουλ ερωτευμένοι! Η τελευταία περίπτωση και ιδανικότερη είναι να ερωτευτούμε και τελικά να μας ολοκληρώνει κι όλας.
Εμάνα πάντως, μέχρι να βρεθεί το άλλο μου μισό,ας με αφήσει να περνάω την εγωιστική φάση μου. Ξέρετε, αυτή που δε σκέφτεσαι τίποτα άλλο παρά το πώς θα περάσεις καλά-με τους φίλους σου κυρίως. Καλά είναι κι έτσι. Χωρίς αυτόν.
Tuesday, July 3, 2007
Αισιοδοξία
Άνοιξε το παράθυρό της και το φως έλουσε το δωμάτιο..Δεν ήταν η μαγεία της προηγούμενης νύχτας αλλά η λάμψη της επόμενης μέρας που την έκανε να νιώθει πιο δυνατή...
Πάρνηθα
Μου ήρθε σήμερα το παρακάτω mail:
Κυριακή 8 Ιουλίου και ώρα 7 το απόγευμα όλοι έξω από τη Βουλή.
Απαίτησε την αναδάσωση όλων των καμένων εκτάσεων. Μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες απαίτησε δράση τώρα. Μη μείνεις άπραγος αυτήν την φορά. Προώθησε αυτό το μήνυμα σε όσους πιο πολλούς μπορείς και κατέβα στους δρόμους στην πιο μαζική συγκέντρωση για το περιβάλλον», αναφέρει το αγνώστου προέλευσης γραπτό μήνυμα, το οποίο παροτρύνει τους πολίτες να δείξουν ευαισθησία στα οικολογικά ζητήματα. Την ίδια ώρα «φωτιά» πήρε και το Διαδίκτυο από οργανώσεις, κινήσεις και πολίτες που επιθυμούν να συμβάλλουν στην αναδάσωση της Πάρνηθας. Βlog που έκανε την εμφάνισή του μόλις μία ημέρα μετά την εκδήλωση της πυρκαγιάς και φέρει τον τίτλο «Αναδάσωση» απευθύνει κάλεσμα προς τους πολίτες για τη συγκρότηση πρωτοβουλίας αφύπνισης και αναδάσωσης. «Κλείνουμε τα ΡC και τραβάμε στα βουνά» είναι το σύνθημα της ιστοσελίδας του συγκεκριμένου blogspot, που ζητά την ενεργοποίηση του ακτιβισμού μέσα από το Διαδίκτυο και την καλύτερη οργάνωση για το περιβάλλον.
Επίσης, την ερχόμενη Κυριακή στις 8 το πρωί, στο τελεφερίκ της Πάρνηθας, πολίτες που ασχολούνται με την ποδηλασία διοργανώνουν ποδηλατική βόλτα για τον γύρο της Πάρνηθας, μιας απόστασης περίπου 40 χιλιομέτρων. Η διαδρομή θα αρχίσει από το τελεφερίκ, θα περάσει από τον Αϊ-Γιώργη και ακολούθως από τις περιοχές Διάσελο Κυράς, Αγία Παρασκευή, Κλημέντι, Βούντιμα, Αυλώνας. «Σκοπός μας είναι να τραβήξουμε όσο περισσότερες φωτογραφίες μπορούμε», αναφέρουν στην ηλεκτρονική τους πρόσκληση, ώστε το αμέσως επόμενο Σαββατοκύριακο 14-15/7 να οργανώσουν στο Σύνταγμα ολοήμερη έκθεση φωτογραφίας για την αφύπνιση των πολιτών.
Παράλληλα, άλλοι blogers αποφάσισαν ως πρώτη αντίδραση να αποστείλουν email με κοινό περιεχόμενο σε υπουργεία, πολιτικά κόμματα, πολιτικούς και εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στο διήμερο 5-6 Ιουλίου, στο οποίο θα αναφέρουν: «Φτάνει πια. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί και αναζητούμε τρόπους δράσης. Δεν θα ανεχτούμε την επανάληψη των φαινομένων της "Πεντέλης" και των "αξιοποιήσεων" των ακτών».
http://anadasosi.blogspot.com/
δεν ξέρω αν θα καταφέρει κανείς από εσάς να πάει, τουλάχιστον διαδώστε σε όσους περισσότερους μπορείτε..
Τα SΜS της οργής
Ξεχείλισε η οργή για την οικολογική καταστροφή που προκάλεσε η πυρκαγιά στην Πάρνηθα- μάλιστα, για πρώτη φορά πολίτες, με διάθεση αυθόρμητης αντίδρασης, χρησιμοποιούν τις δυνατότητες των κινητών τηλεφώνων και το Διαδίκτυο για να οργανώσουν κινητοποιήσεις, αξιώνοντας την άμεση αναδάσωση των καμένων εκτάσεων.
Ήδη με SΜS (γραπτό μήνυμα στο κινητό) που έκανε χθες τον γύρο της Αθήνας έγινε γνωστό πως την ερχόμενη Κυριακή θα πραγματοποιηθεί διαδήλωση έξω από τη Βουλή σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την ολιγωρία που επιδείχτηκε στην αντιμετώπιση της καταστροφικής πυρκαγιάς και με κύριο αίτημα να αναδασωθούν άμεσα οι πληγείσες περιοχές.Κυριακή 8 Ιουλίου και ώρα 7 το απόγευμα όλοι έξω από τη Βουλή.
Απαίτησε την αναδάσωση όλων των καμένων εκτάσεων. Μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες απαίτησε δράση τώρα. Μη μείνεις άπραγος αυτήν την φορά. Προώθησε αυτό το μήνυμα σε όσους πιο πολλούς μπορείς και κατέβα στους δρόμους στην πιο μαζική συγκέντρωση για το περιβάλλον», αναφέρει το αγνώστου προέλευσης γραπτό μήνυμα, το οποίο παροτρύνει τους πολίτες να δείξουν ευαισθησία στα οικολογικά ζητήματα. Την ίδια ώρα «φωτιά» πήρε και το Διαδίκτυο από οργανώσεις, κινήσεις και πολίτες που επιθυμούν να συμβάλλουν στην αναδάσωση της Πάρνηθας. Βlog που έκανε την εμφάνισή του μόλις μία ημέρα μετά την εκδήλωση της πυρκαγιάς και φέρει τον τίτλο «Αναδάσωση» απευθύνει κάλεσμα προς τους πολίτες για τη συγκρότηση πρωτοβουλίας αφύπνισης και αναδάσωσης. «Κλείνουμε τα ΡC και τραβάμε στα βουνά» είναι το σύνθημα της ιστοσελίδας του συγκεκριμένου blogspot, που ζητά την ενεργοποίηση του ακτιβισμού μέσα από το Διαδίκτυο και την καλύτερη οργάνωση για το περιβάλλον.
Επίσης, την ερχόμενη Κυριακή στις 8 το πρωί, στο τελεφερίκ της Πάρνηθας, πολίτες που ασχολούνται με την ποδηλασία διοργανώνουν ποδηλατική βόλτα για τον γύρο της Πάρνηθας, μιας απόστασης περίπου 40 χιλιομέτρων. Η διαδρομή θα αρχίσει από το τελεφερίκ, θα περάσει από τον Αϊ-Γιώργη και ακολούθως από τις περιοχές Διάσελο Κυράς, Αγία Παρασκευή, Κλημέντι, Βούντιμα, Αυλώνας. «Σκοπός μας είναι να τραβήξουμε όσο περισσότερες φωτογραφίες μπορούμε», αναφέρουν στην ηλεκτρονική τους πρόσκληση, ώστε το αμέσως επόμενο Σαββατοκύριακο 14-15/7 να οργανώσουν στο Σύνταγμα ολοήμερη έκθεση φωτογραφίας για την αφύπνιση των πολιτών.
Παράλληλα, άλλοι blogers αποφάσισαν ως πρώτη αντίδραση να αποστείλουν email με κοινό περιεχόμενο σε υπουργεία, πολιτικά κόμματα, πολιτικούς και εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στο διήμερο 5-6 Ιουλίου, στο οποίο θα αναφέρουν: «Φτάνει πια. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί και αναζητούμε τρόπους δράσης. Δεν θα ανεχτούμε την επανάληψη των φαινομένων της "Πεντέλης" και των "αξιοποιήσεων" των ακτών».
http://anadasosi.blogspot.com/
δεν ξέρω αν θα καταφέρει κανείς από εσάς να πάει, τουλάχιστον διαδώστε σε όσους περισσότερους μπορείτε..
Subscribe to:
Posts (Atom)
