Dreams are renewable. No matter what our age or condition, there are still untapped possibilities within us and new beauty waiting to be born.

-Dale Turner-

Saturday, April 12, 2008

Ένα μικρό αφιέρωμα στο σινεμά

Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί τελευταία τυχαίνει να εχω δει κάποιες πολύ όμορφες ταινίες... Για μένα η ταινία είναι ικανοποιητικη όταν μπορεί να μου αφησει έστω και λίγο συναίσθημα.. Αλλά οι τρεις αυτές ταινίες πραγματικά μίλησαν μέσα μου..

I'm a Cyborg but that's OK
by Park Chan-wook

Μια κοπέλα που νομίζει ότι είναι Cyborg (ένα είδος ρομπότ) και εισάγεται σε μία ψυχιατρική κλινική μετά από μια-καταλάθος-απόπειρα αυτοκτονίας. Ένα αγόρι που έχει τη συνήθεια να κλέβει χωίς να είναι ένας απλός κλέφτης : κλέβει τα χαρακτηριστικά των άλλων! Μόνο αυτός μπορεί να την καταλάβει και να τη βοηθήσει με το δικό του τρόπο. Δε θέλει να την αλλάξει.. Το μόνο που θέλει είναι το καλό της.. Τι πειράζει που είναι Cyborg??

Μαγική, ονειρική ταινία για το πώς θα έπρεπε να είναι η αληθινή αγάπη...
Σε ταξιδεύει σε άλλο κόσμο, που θα μπορούσε να είναι αληθινός, αφού δε λείπει η βία. Λείπει όμως η αγνότητα και η καθαρότητα που τον περιβάλλει από τον αληθινό κόσμο..

Lili
by Charles Walters

Μια κοπέλα που έχει μείνει μόνη, χωρίς κάποιον να νοιάζεται για εκείνη, ψάχνει καταφύγιο σε μια πόλη της Γαλλίας. Πέφτει πάνω σε ένα πλανόδιο θίασο και ερωτεύεται έναν ταχυδακτυλουργό. Η αθωότητά της θα της χαρίσει δουλειά στο κουκλοθέατρο του θιάσου και θα την κάνει διάσημη. Εκείνη ζει κάθε της στιγμή με τις κούκλες σα να είναι αληθινές. Η κοπέλα σκέφτεται τον ταχυδακτυλουργό που την απομάκρυνε από κοντά του, αλλά δεν ξέρει ότι κάποιος άλλος την αγαπά και νοιάζεται πραγματικά για εκείνη.. Πίσω από το κουκλοθέατρο βρίσκεται ένας και μόνο άνθρωπος γεμάτος μίσος για τον κόσμο.. Πώς γίνεται λοιπόν οι κούκλες να είναι τόσο καλές?

Βασισμένο στο βιβλίο του Paul Galliko "Αγάπη από εφτά κούκλες" , μια ταινία μαγευτική λόγω της εποχής που είναι γυρισμένη, αλλά και των συναισθημάτων που διαχέει...Καλοσύνη εναντίον κακίας και αθωότητα εναντίον θυμού. Ποιός θα νικήσει τελικα;

Les chansons d'amour
by Christophe Honore

Ένας νέος χάνει την κοπέλα που ήταν μαζί χρόνια ακριβώς το χρονικό διάστημα που έχουν κάποια προβλήματα μεταξύ τους. Εκείνη νομίζει ότι δεν την αγαπάει πια και πως είναι ερωτευμένος με την κοπέλα που έκαναν τρίο τους τελευταίους μήνες.. Όταν τη χάνει καταρρέει, ένω βλέπει ότι οι άνθρωποι γύρω του τον προσέγγιζουν θέλοντας ο καθένας να πάρει κάτι από εκείνον.. Υπάρχει όμως κάποιος που δεν του μιλάει για τη χαμένη του αγάπη, δε θέλει τίποτα από εκείνον πάρα την αγάπη του...

Πολύ γλυκιά ταινία με υπέροχα τραγούδια, υπέροχους ηθοποιούς, χαρακτήρες και φωνές.. Με ταξίδεψε στο Παρίσι, μου έφερε ανάμεικτα συναισθήματα.. Μελαγχολία, ελπίδα και μια γλυκιά αίσθηση ότι η αγάπη είναι γύρω μου. Μερικές πολύ αισθησιακές σκηνές.. Η αγάπη είναι η ίδια για όλους.. Ανεξαρτήτως ηλικίας, ανεξαρτήτως φύλου..Μπορεί η ζωή μας να αλλάξει χωρίς προειδοποίηση αλλά ποιος ξέρει ποια κατεύθυνση θα διαλέξει;

4 comments:

Εν Πλω said...

Την πρώτη την είδα πριν δυο βδομάδες στη Θεσσαλονίκη. Παράξενη και ιδιόμορφη ταινία - αλλά πολύ όμορφη και λυρική. Αποπνέει αισιοδοξία, ηρεμία και γαλήνη - παρά τη φαινομενική βιαιότητά της (άλλωστε η βία στην ταινία συντελείται μόνο στο μυαλό της ηρωίδας). Η πρωταγωνίστρια με μάγεψε!

Την δεύτερη δεν την ξέρω καν.

Όσο για την τρίτη, ήταν από τις λίγες ταινίες που ήθελα να δω στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου και τελικά δεν είδα (ευτυχώς, τις υπόλοιπες που ήθελα να δω τις είδα! Κάτι μου λέει, όμως, ότι θα τη δω κι αυτή σύντομα!).
Παρεμπιπτόντως, κέρδισε και το Βραβείο Κοινού του Φεστιβάλ (ανακοινώθηκε το βράδυ του Σαββάτου).

Keep film-watching!

Jason said...

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω δει καμία από τις 3, αλλά επίσης η αλήθεια είναι ότι σε εμπιστεύομαι, καθώς χάρη σε σένα και ετούτο εδώ το μπλογκ είχα πειστεί να πάω να δω το Persepolis, το οποίο ήταν τελικά όντως καταπληκτικό.

Anonymous said...

κάποιος το έριξε βλέπω στο σινεμά, δεν είναι υπέροχη αίσθηση να βγαίνεις από την αίθουσα ενός κινηματογράφου γεμάτος αισθήματα, αυτή είναι η μαγεία του ;)

Iliaxtida said...

Εν Πλω
εμένα μου άρεσαν πολύ και οι 2 πρωταγωνιστές..Ήταν σαν ήρωες παραμυθιού..
Εμμμμ...! :)
Τώρα το χω ρίξει στα κινούμενα σχέδια!! :))

jason
Καλά, το Persepolis ανήκει σε μία ξεχωριστή κατηγορία από μόνο του..Είναι από τις ταινίες-φαινόμενα..Αν και ισως να μπορούσα να κατατάξω και την πρώτη εκεί..χμ..Πάντως είναι και οι τρεις πολύ γλυκιές ταινίες..

stret spirit
ναι..είναι πάρα πολύ ωραία αίσθηση..χάρη στο φεστιβάλ του γαλλόφωνου κιν/φου πήγα τρεις φορές μες στη βδομάδα σινεμά..!Ρεκορ για μένα.Οσο για την πρώτη την περίμενα από πέρυσι το καλοκαίρι..