Kλείνω τα μάτια..
Κλείνω τη ζωή μου
Ζω μια πάλη..
Η ψυχή μου καίει
Δεν ζω,
Απλά υπάρχω...
Εκεί
Να κοιτάω...
Χωρίς να βλέπω
Να νιώθω...
Χωρίς να αισθάνομαι
Να θυμάμαι...
Χωρίς να σκέφτομαι
Να αναπνέω... Χωρίς να ΖΩ...
Friday, April 27, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Ο τίτλος είναι και η κριτική ε?
Βασικά πιο εύκολα θα το έλεγα απαισιόδοξο παρα μελαγχολικό. Συνήθως αυτά είναι συμπτώματα μίας φάσης που περνάει και ξεχνιέται..
Mathilde
ναι,εχεις ενα δικιο για τον τιτλο..Απλα οταν μελαγχολουμε πολυ σκεφτομαστε απαισιοδοξα..Εκεινες τις στιγμες ομως μπορει να βγει κατι ομορφο προς τα εξω..Να σ πω την αληθεια,το ειχα γραψει πριν κατι μηνες και ηταν εντελως αυθορμητο..
δεν έχω λόγια να εκφραστώ.... νόμιζα ότι έγγραφα καλά όμως όταν σε διαβάζω καταλαβαίνω το πόσο λίγος είμαι... Συνέχισε έτσι να με εντιπωσιάζεις
shoorty
Σευχαριστω πολυ για μια ακομα φορα για τα καλα σου λογια..Μη το βλεπεις ετσι.Ο καθενας εχει το δικο του τροπο να γραφει και να εκφραζεται..
Post a Comment