Αυτό ήταν. Ο φόνος είχε πια γίνει. Και εκείνη καθόταν με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο της πολυκατοικίας, σε εκείνο τον έρημο δρόμο με το πρόσωπό της στο σκοτάδι. Απέναντι, μέσα από ένα φωτισμένο παράθυρο κάποιος προσπαθούσε να δει τι γινόταν έξω.. Λίγα μέτρα πιο δίπλα οι περαστικοί. Φαίνονταν ατάραχοι.. Απ’ ότι φαίνεται ο μόνος που είχε ακούσει κάτι ήταν ο άνθρωπος στο απέναντι μπαλκόνι, αλλά τώρα κι εκείνος δεν έδειχνε σημάδια ανησυχίας, καθώς ντυνόταν προσηλωμένος στον καθρέφτη- πιθανότατα για κάποια βραδινή έξοδο.
Όταν σιγουρεύτηκε ότι οι συνθήκες το επέτρεπαν, ότι δεν ήταν κάποιος εκεί γύρω να τη δει και ο δρόμος είχε αδειάσει από αυτοκίνητα, αποφάσισε να βγει από την κρυψώνα της. Η καρδιά της είχε επανέλθει τώρα στο φυσιολογικό της ρυθμό και η ένταση στο πρόσωπό της είχε μετατραπεί σε μια γλυκιά ηρεμία. Το περπάτημά της σίγουρο και αργό, το ανεπαίσθητό λίκνισμα του σώματος της έκανε τα μακριά, μαύρα μαλλιά της να κουνιούνται, μία δεξιά, μία αριστερά. Αν την έβλεπες θα νόμιζες πως μόλις είχε βγει από την αίθουσα κάποιου συνοικιακού κινηματογράφου όπου είχε παρακολουθήσει άλλη μια ταινία με happy end- όχι αναγκαστικά χολιγουντιανή. Δεν φαινόταν άτομο που ενοχλείται εύκολα, αντιθέτως εξέπεμπε μια λάμψη σιγουριάς και αισιοδοξίας. Το πρόσωπό της δεν ήταν ούτε αγγελικό, ούτε και άγριο. Πάντα της έλεγαν ότι έχει κάτι περίεργο πάνω της, αλλά εκείνη πάντα το αρνιόταν. Κατά βάθος το ήξερε. Απλά δεν ήξερε τι ήταν αυτό.
Δεν ένιωθε ενοχές, ούτε και θλίψη. Χαρούμενη δεν ήταν σίγουρα, ούτε ευτυχισμένη. Αυτά ήταν συναισθήματα που είχε νιώσει ελάχιστες φορές στη ζωή της. Καθώς περπατούσε ένα χαμόγελο ικανοποίησης διέγραψε το πρόσωπό της. Αόρατο για έναν απλό περαστικό αλλά τόσο φανερό σε εκείνη! Τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολο. Πολύ πιο εύκολο απ’ ότι το είχε φανταστεί. Μόνο που της πήρε λίγο παραπάνω χρόνο. Ήθελε όμως να είναι όλα τέλεια. Όπως εκείνη τα είχε σχεδιάσει. Μέσα στο σχέδιο της βέβαια είχε αφήσει και τον αυθορμητισμό της να βοηθήσει λιγάκι. Μα έτσι ήταν από μικρή. Πάντα σχεδίαζε κάτι από πριν αλλά τελευταία στιγμή το έκανε όπως ήθελε εκείνη, τη συγκεκριμένη στιγμή. Για εκείνη αυτή ήταν η τελειότητα που ζητούσε. Και έτσι όλα ήταν τέλεια.
(συνεχίζεται...)
19 comments:
Σίγουρα θα είχε τους λόγους της. Αλλά να φτάσει μέχρι το φόνο;
Βέβαια, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, όλοι είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι. Είναι, δηλαδή, εντελώς συγκυριακό το αν κατά τη διάρκεια της ζωής μας θα σκοτώσουμε ή δεν θα σκοτώσουμε. Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει απ' τη μια στιγμή στην άλλη από άγγελος μέχρι διάβολος. Από άκακο κατοικίδιο μέχρι άγριο θηρίο...
Σκότωσέ με ακόμα μια μέρα...
Υ.Γ.: Πέρα απ' την πλάκα, περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια!
Εν Πλω
αυτο για τον ανθρωπο που λες το πιστευω και γω...Παντως επειδη μ ειπες οτι ανυπομονεις για τη συνεχεια νιωθω υποχρεωμενη να σπω οτι μπορει και να μην βρισκεται στ επομενο ποστ, καθως ουτε εγω την ξερω ακομα...!χεχε!..φιλακια..
Καλά, τότε θα κάνω την ανυπομονησία υπομονή!
:)
Αναμένουμε τη συνέχεια...
...και, οκ, τώρα επιτέλους κάνουμε λόγο για δυναμικές γυναίκες! (My kind of Woman... pfff)
:) Καλημέρα!!! (Άλλη μια βδομάδα και τελειώνει η εξεταστική, υπομονή, αν γράφεις κάτι)
-Βασίλης
γεια σ βασιλακη,
ναι ειναι δυνατος χαρακτηρας η ηρωιδα αν κ πιστευω οτι ολοι κρυβουμε ενα δυναμισμο μεσα μας που δ φανταζομαστε καν οτι υπαρχει..ειναι ο τυπος σου λοιπον..huh..! :)
γραφω, πως δ γραφω,εκανα τη βλακεια κ το αφησα για το σαββατο αντι να το δωσω τοτε..τελοσπαντων,αντε να τελειωνουμε.Καλο τελος εξεταστικης κ σε σενα!
Είναι μια από την συμμορία των κουρελιών!!
Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμη
(Εν πλω - Εξουσιοδοτημένος σχολιογράφος του μπλογκ της Ηλιαχτίδας. Παρακαλώ τα μηνύματά σας να μην υπερβαίνουν τις 50 λέξεις και να μην αποστέλλονται κατά τις ώρες κοινής ησυχίας και κατά τα Σαββατοκύριακα. Τα σχόλια που δημοσιεύονται στο παρόν μπλογκ περιέρχονται αυτοδίκαια στην ιδιοκτησία του ιστολογίου, το οποίο δύναται να τα αξιοποιήσει καταλλήλως [δηλαδή να τα διαγράψει!]. Για οποιαδήποτε απορία ΜΗΝ απευθύνεστε στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση -την οποία, άλλωστε, και δε σας γνωστοποιούμε- και μην περιμένετε απάντηση. Έχουμε πιο σοβαρά πράγματα να κάνουμε! Σας ευχαριστώ. Εκ μέρους της Ilaxtida Team, Εν πλω)!!!
Υ.Γ.: Ελπίζω να μη φάω βρίσιμο...! Χι χι!
:)
haris
πειραζει που δν τη γνωριζω τη συμμορια?? ;/
Εν Πλω
Τι λεεεες?????????? >:S :O
Best regards (το ξεχασες!) :D
Τιιιι; Μου αφαιρείς το αξίωμα του εκπροσώπου Τύπου σου; Ε, αυτό ήταν! Παραιτούμαι!!!
Best regards!!! :D
Υ.Γ.: Άσε, είχα τρελαθεί χθες και είπα να διοχετεύσω λίγη απ' την τρέλα μου στο μπλογκ σου! Τα πράγματα, όμως, χειροτέρευσαν σήμερα κι είμαι ακόμη πιο τρελός! Για να μη γράψω χειρότερα φεύγω και πάω για καφέ! :)))
εν πλω
ελπιζω να ηρεμησες λιγακι!!εγω παλι επειδη το σαββατο τελειωσα εξεταστικη κ τρεχω ολη μερα φευγω για σαλονικα αυριο κ ξαναρχομαι την αλλη βδομαδα δριμυτερη και με γεματες τις αποθηκες θετικης ενεργειας!!! :)πιστευω πως θα εχω εμπνευση για ποστ εκει κ θα ερθω εδω να τα ετοιμασω!!χε χε!!
φιλακια σε ολους
καλό αυτο με τα μπλοκς
που γράφουν οι μπλοκερς κείμενο
και βάζουν στο τέλος:
"συνεχίζεται".
Τώρα ομως θα σου πω
το πιο σημαντικο απ'όλα
που πρέπει να γνωρίζεις..
Ήθελα να ξέρεις λοιπόν ότι -
---(συνεχίζεται)
Δεν ηρεμώ πια εγώ! :D
Καλά να περάσεις στη Σαλονίκη (αν κι αυτό είναι βέβαιο)!
Μην ξεχάσεις να φας:
α) τσουρέκια απ' τον Τερκενλή (Αριστοτέλους και Τσιμισκή)
β) τρίγωνα Πανοράματος απ' τον Ελενίδη (Γ. Παπανδρέου/Ανθέων)
γ) εκμέκ καταϊφι με καϊμάκι απ' το Χατζή (Εγνατία - Καμάρα).
Αν περισσέψει τίποτα, φέρε κι από 'δω...!
Νομίζω ότι αυτά θα σου ανοίξουν εκτός από την όρεξη και την έμπνευση για ποστ! Τώρα, αν δε συμβιβάζεσαι με αυτά τα πεζά και τα γήινα, βάλε τη φαντασία σου να δουλέψει (ως συνήθως) και γύρνα με μια ακόμη καταπληκτική ιδέα για ποστ!
Καλά να περάσεις!!!
Υ.Γ.: Με την ευκαιρία, να στείλω τους χαιρετισμούς μου α) στη Νεάπολη και β) στην Καλαμαριά!
:)))
De mou arese.Poly sinaisthimatiko itan.
salvador
αναμενω τη συνεχεια..
anisixos
ηθελα να εκφρασω τα συναισθηματα της ηρωιδας,δν εστιαζω τοσο στην υποθεση
Τι διάολο; Αόρατος είμαι;;;
:DDD
Όχι δεν πειράζει που δεν ξέρεις την συμμορία.:))
Ανήσυχε, που 'σαι να διαβάσεις την ιστορία που εδωσα για να εκδοθεί...:)))
Haris
thanks! :) (ουφ ησυχασα τωρα...!) :Ρ
Εν Πλω
ολο παραπονα εισαι!ηθελα να σ απαντησω αφου γυρνουσα..Τελεια η σαλονικη,μαρεσει πολυ!!Απο τον τερκενλη μονο πηρα τσουρεκι(μα γινοταν να μην παρω,αφου μοσχομυριζε ολη η γειτονια!)και πηγαινα σαν το χαζο στ τρενο με τις μπουγατσες κ τα τσουρεκια,ασε!! :D απο τα αλλα θα παρω την επομενη φορα.. :) Μαρεσε πολυ η πλατεια ναυαρινου κ η περιοχη της καμαρας..Ευχαριστω για τις χρησιμες πληροφοριες σου!!
Και για την υποστηριξη..αισιοδοξια..ναιιιι!!! (τπτ κτ δικα μου! :) )
καλαμαρια εμεινα!!
χχχ
Ε, είμαι παραπονιάρης, το παραδέχομαι!!
Δε στά 'λεγα για τη Σαλονίκη; Κι εμένα ο πεζόδρομος της Ναυαρίνου είναι το αγαπημένο μου σημείο! Άσε που κατά μήκος του έχει και γαμώ τις κρεπερί!!!
Αλλά και η Αριστοτέλους δεν πάει πίσω. Όντως, τα τσουρέκια και τα γλυκά του Τερκενλή ευωδιάζουν μέχρι το επόμενο τετράγωνο! Κι αν σκεφτείς ότι υπάρχουν 4-5 "Τερκενλήδες" διασκορπισμένοι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, τότε βγάζεις το συμπέρασμα ότι ευωδιάζει όλη η πόλη!!
Ωραία η Καλαμαριά, αν κι εγώ προτιμώ το κέντρο με τα χίλια! Οι Θεσσαλονικείς, πάλι, όχι!
Χάρηκα που πέρασες καλά! Αισιοδοξίααααααααα (τίποτα, κάτι δικά σου!)!
:)))
Αποκωδικοποίηση...: ψυχής, σιωπής, θρησκειών, μυθολογιών,....
Σχηματοποίηση λόγου, θεογονία, κοσμογονία,....
URL : www.siopi.gr
Γεια.....
Post a Comment