"Διακοπές Εορτών στο Σεισμανόγλειο νοσοκομείο...

...Καιρό τώρα όταν κρύωνα και κουραζόμουν, ειχα αρκετό βήχα και αιμόπτυση... Σε διάφορους γιατρούς που πήγα που είπαν οτι ειναι ενα αγγείο στις φωνητικές χορδές που σπάει και γι αυτό βγάζω αίμα...

Τρίτη 5 Δεκεμβρίου βράδυ, ένα βήξιμο ήταν αρκετό να αρχίσει μια αιμορραγία μαζί με βήχα που κράτησε για σχεδόν 2 ώρες... Το αίμα που έβγαζα πολύ και ήδη ειχα αρχισει να εξαντλούμαι και να ζαλίζομαι... Βούρ για Σεισμανόγλειο λοιπόν, που με παρέλαβαν οι πνευμονολογοι του τμήματος. Μια ακκτινογραφία θώρακος και η αλήθεια εμφανίστηκε... Μειωμένος όγκος δεξιου πνευμονα, ο οποίος ήταν τίγκα στο αίμα και είχε και ενα ογκίδιο αρποσδιόριστου μεγεθους στο μέσο του. Εισαγωγή στο νοσοκομείο με άμεση αξονική!

Την επόμενη μέρα το πρωί μπήκα για βρογχοσκόπηση! Ειλικρινά το να έχεις μια κάμερα να τριγυρνά στα πνευμόνια σου δεν είναι οτι καλύτερο, αλλα το χειρότερο είναι όταν εμφανίστηκε αυτό το ογκάκι και αρχίσαν να το τραβάνε με τη λαβίδα για να πάρουν υλικό για να στείλουν για βιοψία. Κάθε τράβηγμα σε κάνει να νιωθεις οτι θα βγούν τα πνευμόνια σου απο τη μύτη! Απο τότε και ύστερα ειχε κάποιες καθημερινές εξετάσεις. Ο ύπνος δεν είναι και το πιο ευκολο πράγμα όταν μοιράζεσαι το δωμάτιο με ενα γεράκο που δίνει μάχη με τον καρκίνο να κρατηθεί στα πόδια του... Τουλάχιστον η θέα απο το δωμάτιο είναι τέλεια! Πρέπει να δείτε συννεφιασμένη την Πεντέλη 7 η ώρα το πρωί!

Μετά απο μια εβδομάδα βγήκε η βιοψίοα... Ευτυχώς μιλάμε για καλοηθή όγκο, ο οποίος μάλλον ειναι πολύποδας η λιπωματάκι... Οτι και να είναι πάντως πρέπει να βγει! Απο τα 3 μέρη του πνεύμονα θα χάσω το ένα, παίζει και τα δυο, ανάλογα το μέγεθος της ζημιάς. Μιλάμε για ένα πνεύμονα που ήδη έχει μεγάλη μείωση ογκου! Το οτι είμαι σχετικά νέος σε ηλικία βοηθάει πολύ, χωρίς όμως να σημαίνει οτι δε θα κάνω καποιες υποχωρήσεις στο (άμεσο) μέλλον.

Σήμερα μου εδωσαν άδεια να ερθω λιγο σπίτι να δώ τους φίλους μου. Δευτέρα μπαίνω μέσα, Τρίτη πάω για την επέμβαση. Ευτυχώς το θέμα "αίμα" λύθηκε γρήγορα με τη συμβολή τριων φίλων...

Ειμαι 23 χρονών. Δεν καπνίζω, είμαι ποδηλάτης χρόνια τώρα και προσέχω τι τρώω...
Μου τη βάρεσε για τα καλά με όλο το θέμα, αλλα έχω μαθει να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο!
Εξ' άλλου ότι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατο!
Ξεκινάμε τη ζωή μας με το σακκούλι της τύχης γεμάτο και το σακκούλι των εμπειριών άδειο. Το θέμα είναι να γεμίσουμε το σακκόυλι των εμπειριών πριν αδειάσει αυτο της τύχης.

Δε σας στέλνω αυτό το μύνημα με σκοπό να σας χαλάσω τη διάθεση μιας και πιστεύω οτι ανοίγω μια νέα πόρτα στη ζωή μου!
Αυτο που θέλω είναι τις ευχές σας για καλή ανάρρωση! Πιστεύω στη "θετική ενέργεια" των καλών και αληθινών λόγων απο φίλους. Ξέρω οτι κατα κάποιον τρόπο οι ευχές σας θα με βοηθήσουν να στηριχτώ γρήγορα στα πόδια μου!

Ευτυχισμένες γιορτές! Ότι επιθυμείτε και πάντα με υγεία!"

Το παραπάνω μήνυμα μου ήρθε πριν από έξι μήνες προωθημένο όχι από το ίδιο το άτομο που το έγραψε, από κάποιον άλλο. Τότε δεν του είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία, δεν κατάλαβα ποτέ ακριβώς το γιατί-μάλλον με είχαν επηρεάσει καποια αρνητικά συναισθήματα που έτρεφα τότε προς το άτομο που μου το είχε στείλει. Σήμερα ξανακοιτούσα τα mail μου και το ξαναδιάβασα.. Και ένιωσα μια έντονη επιθυμία να στείλω ένα mail όπου του εξηγούσα ποια είμαι (δεν ήξερα αν θα με θυμόταν), το λόγο που άργησα τόσο να του στείλω και το λόγο που του έστειλα("Ήθελα απλά να ξέρω αν είσαι καλά, γιατί είσαι από τους ανθρώπος που συμπάθησα περισσότερο στην-ως τώρα-ζωή μου"..Και ήταν αλήθεια)

Η απάντηση δεν άργησε να έρθει :

"Τι καταπληκτική έκπληξη ήταν αυτη?
Καλά είσαι?

Εγώ καλά είμαι πλέον! Κατα τη διάρκεια της ενδονοσοκομειακής φάσης, έφτασα πιο κοντά στα όρια σωματικού πόνου και ψυχολογικής πίεσης απ' οτι θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ οτι θα ανεχόμουν, αλλα μετά απο 5 μήνες και κάτι, επιτέλους είμαι υγιής και μπορώ να ανοίξω αρκετές πόρτες στη ζωή μου που μεχρι τωρα δεν τολμούσα!

Το καλό είναι οτι ποτέ δεν έχασα το κουράγιο μου και δικαιώνομαι τώρα που έχω τελειώσει πλεον τις θεραπείες και ΖΩ κανονικά εδω και 1 μηνα! Το μόνο που έχει μείνει να θυμάμαι είναι τα σημάδια απο το σώμα μου που έγιναν απο την επέμβαση (τομές, σωληνάκια στα πλευρά κλπ.). Είναι ένα "θέμα" για τους "κουτσομπόληδες" στην παραλία τωρα το καλοκαίρι, αλλα δεν πτοούμαι!

Ειλικρινά με εντυπωσίασε η κίνησή σου να μου στείλεις μετά απο τόσο καιρό!

Να'σαι καλά και να ξέρεις οτι μόλις κέρδισες με την συμπεριφορά σου ένα φίλο! Ελπίζω να μπορέσουμε να τα πούμε και απο κοντά κάποια στιγμη!

Τάσος!"

Τι ωραία που είναι να δίνεις και να παίρνεις τέτοια χαρά από μικρές, αυθόρμητες κινήσεις...

Για όσους ξέρουν να σκέφτονται θετικά, για όσους δεν το βάζουν κάτω ακόμα κι αν η ζωή τους φέρνει μπροστά από τα χετότερα εμπόδιά της, για όσους δε χάνουν την ελπίδα, για όσουν θέλουν να ΖΟΥΝ πραγματικά...