Είναι μέρες που θέλω να γράψω αυτό το ποστ.. Αλλά ποτέ δεν ένιωθα ότι είχα πραγματικά τη διάθεση να κάτσω να το γράψω.. Δεν πρόκειται για κάτι φοβερό ή κάτι που κανείς δεν έχει ξανακούσει...
Όλα ξεκίνησαν τη μέρα που δούλευα με το Βασίλη-για όσους δεν ξέρουν, ο Βασίλης είναι μεγάλο αλάνι και ταυτόχρονα πολύ ευαίσθητη ψυχή. Αν μπορούσα να τον παρομοιάσω με cartoon θα τον παρομοίαζα με τον παπουτσωμένο γάτο από το Shrek...! Μου πρότεινε λοιπόν να πάμε για μπάνιο την επόμενη μέρα και ήταν αυτό που ήθελα περισσότερο και ακόμα θέλω.. Να αρχίσω να κάνω τα τελευταία μπανάκια πριν αρχίσει να μας χαιρετά-έστω και από μακριά-το φθινόπωρο... Ξεκινήσαμε για Σχινιά, σε μια παραλία που-σύμφωνα με τα λεγόμενά του-ήταν πολύ όμορφη...
Φτάσαμε μετά από μια στάση σε ένα φούρνο(είχαμε πεινάσει τα παιδιά) ο Βασίλης, η κολλητή μου και εγώ.. Ήταν απλά μαγευτικά..Μια αμμουδιά όλη δική μας και αλλές 2 ψάθες λίγο πιο πέρα. Εν τω μεταξύ είχα προσέξει κάτι περίεργα τηλεφωνηματάκια του Βασίλη αλλά έκανα πως δεν καταλάβαινα.. Όταν τον ρωτούσα ποιος θα'ρθει δε μου έλεγε... Βουτήξαμε στη θάλασσα και ήμασταν τόσο χαρούμενοι που κάναμε αυτό το φθινοπωρινό μπανάκι. Μέσα στην ησυχία,ένας ήχος από μηχανάκι ακούστηκε..Και τότε μου είπε ο Βασίλης με ποιον μίλαγε τόση ώρα στο τηλ.. Είχε έρθει τελικά..
Βγήκαμε έξω, παίξαμε ρακέτες αλλά εκείνος επέμενε ότι δε θα μπει.. προσπαθήσαμε να τον πετάξουμε μέσα στη θάλασσα αλλά τελευταία στιγμή μας είπε ότι είχε πράγματα στις τσέπες του που δεν ήθελε να βραχούν.. Εγώ ξενέρωσα και από ξαπλωμένη στην άμμο όπου είχα βρεθεί από την υπεράνθρωπη προσπάθεια , τον άφησα και ξαναμπήκα.. Η παραλία να έχει αδειάσει, να είναι όλη δική μας.. Η αμμουδιά χρυσοκίτρινη, πίσω τα πεύκα και η δική μας ευτυχία να πλημμυρίζει τον αέρα..Τον είδα να γδύνεται και να μπαίνει τελικά στη θάλασσα... Σιγά μην άντεχε!
Κολυμπήσαμε, παίξαμε κοκορομαχίες. γελάσαμε..Η ευτυχία μας να απλώνεται παντού..και μέσα στο νερό πλέον.. Βγήκε εκείνος πρώτος και έκανε αυτό ακριβώς που ονειρευόμουν να κάνω κι εγώ..Ξάπλωσε ανάσκελα πάνω στην άμμο και έκλεισε τα μάτια.. Βγήκα και ξάπλωσα δίπλα του.. Με κοιτούσε και με χάιδευε απαλά στον ώμο.. Δε μιλούσαμε... Ο ήλιος έπεφτε πάνω στο πρόσωπό του και τα μάτια του είχαν γίνει καταπράσινα-έχει από εκείνα τα καστανοπράσινα μάτια που φαίνονται πιο ανοιχτά με το φως του ήλιου...
Για μένα ο χρόνος σταματήσε εκείνη ακριβώς τη στιγμή.
6 comments:
Καλησπέρα Ηλιαχτίδα. Πολύ όμορφο το ποστ. Γενικότερα το μπλοκάκι σου.Διάβασα με προσοχή της αναρτήσης σου... Είναι τόσο ζωντανές.. Να είσαι καλά..
γεια σου Χαρουλίτα... :) Σ'ευχαριστω πολυ. Η αληθεια ειναι οτι ειχα καιρο να γραψω αλλα εχω καποια πραγματα στο μυαλο μου τα οποια θα περιεχονται στα μελλοντικα ποστ.Και συ να εισαι κ να περνας τελεια :)
Και είχα ανησύχει...
Σου είχα στείλει και ένα e-μέλι κάποια στιγμή.
Κάτι μέρες σαν αυτή που λες ή σαν κάποιες άλλες δε χωράνε σε ποστ, κανένας δε θα τις αγαπήσει όσο εσύ. Αλλά χαιρόμαστε να διαβάζουμε τέτοια όμορφα πράγματα για σένα. :) Δεν ξέρω ποια ήταν η συνέχεια, αλλά εύχομαι τα καλύτερα.
Τα πιο απλά πράγματα στη ζωή είναι, συνήθως, τα πιο όμορφα και τα πιο αληθινά.
Αυτόν τον "κανόνα" επιβεβαίωσε, κατά τη γνώμη μου, αυτό σου το ποστ.
Και μου έφερε, επίσης, στο μυαλό -ποιος ξέρει γιατί;- αυτό εδώ το τραγούδι:
Έλα μαζί μου, κάπου να πάμε χέρι με χέρι
Σ' ένα άσπρο σύννεφο, σ' ένα παράδεισο,
σε κάποιο αστέρι
Πάνω από σύννεφα, πάνω από θάλασσες
κι από στεριές
Στους γαλαξίες και στις απέραντες τις ξαστεριές
Έλα μαζί μου μια νύχτα μόνο, βήμα με βήμα
Σαν γλάροι ξέγνοιαστοι να ταξιδεύουμε
πάνω απ' το κύμα
Εμείς κι η αγάπη μας για άλλο όνειρο,
γι άλλη φωλιά
Τον έρωτά μας Θεό να κάνουμε και βασιλιά.
"Έλα μαζί μου"
Στίχοι: Γιάννης Αργύρης
Μουσική: Παντελής Λεούσης
Αναζήτησέ το!
Καλό Φθινόπωρο, Ηλιαχτιδούλα!
Και καλό καλοκαίρι στην καρδιά σου (μας)!
Υ.Γ.: Πολύ (πολύ!) όμορφη φωτογραφία.
jason
αυτο που πραγματικα ηθελα να πω με αυτο το ποστ ειναι οχι τοσο πραγματα για μενα αλλα οτι η ευτυχια βρισκεται στα απλα πραγματα...και οτι επιτελους πρεπει να το καταλαβουμε ολοι αυτο κ να μην παιδευομαστε τοσο πολυ να τη βρουμε
Εν Πλω μου
Εσυ επιασες το νοημα κ μπραβο!Οσο για το τραγουδι πολυ ωραιο....
Τη φωτο την τραβηξα εκεινη τη μερα!!Αχ...βλεπω μια τη βροχη,μια τη φωτο και μελαγχολω... :(
Post a Comment