Παραμύθι για έναν ξένο

Μέρος Ι "Η αρχή"

Τον είδα μέσα στο λεωφορείο. Καθόταν σε μία θέση δίπλα στο παράθυρο. Σκυφτός. Μιλούσε. Κάτι έλεγε στον εαυτό του.. Ή σε όποιον θα είχε τη διάθεση να τον ακούσει.. Κάθισα δίπλα του, αλλά μάλλον ούτε εγώ είχα τη διάθεση να ακούσω αυτά που έλεγε, καθώς το επόμενο λεπτό είχα τα ακουστικά στα αυτιά μου και ξεχνιόμουν ανάμεσα σε Φάμελλο και Caiser Chiefs. Τον φαντάστηκα.. Σε έναν άλλο τόπο.. Σε έναν άλλο χρόνο. Να είναι ο εαυτός του, όχι μόνο για εκείνον.. Αλλά και για τους άλλους..

Και το παραμύθι ξεκινά…

Σε μια χώρα μακρινή, μακριά από λύπες και στενοχώριες, από άγριες νύχτες και συννεφιασμένους ουρανούς, ζούσε ένας μάγος. Όχι τόσο εντυπωσιακός στην όψη, μα αξιοθαύμαστος στην καρδιά. Το καλό ήταν το πρώτο του μέλημα. Αν και με κοφτερό μυαλό, γνωρίζοντας ό, τι υπήρχε και δεν υπήρχε από μάγια, ποτέ στη ζωή του δε χρησιμοποίησε σκοτεινή μαγεία, παρά μόνο όταν χρειάστηκε, κυρίως για να προστατέψει κάποιον. Ποτέ του όμως δεν κατάφερε να αγαπήσει και να αγαπηθεί με τη δύναμη που δίνει ο έρωτας.. Ούτε ερωτεύτηκε πραγματικά ποτέ. Αυτό όμως δεν τον απασχόλησε, ούτε τον προβλημάτισε. Ήξερε ότι είχε ένα μεγάλο χάρισμα, τη ζεστή του καρδιά. Που τον έκανε να αγαπά όλο τον κόσμο, ότι υπήρχε και κινούταν γύρω του. Γιατί λοιπόν να θέλει να αγαπά μόνο έναν άνθρωπο όταν μπορούσε κάτι πολύ μεγαλύτερο; Τουλάχιστον αυτό πίστευε-το ένιωθε όμως; Και πράγματι, τελευταία ένιωθε μέσα του ένα ανεξήγητο κενό, που όλο και μεγάλωνε.. Από τι να προερχόταν; Δεν ήταν σίγουρος να εξηγήσει. Γι’ αυτό και το προσπερνούσε. Η μέρα του έτσι κι αλλιώς ήταν γεμάτη από δραστηριότητες, μαγικά, ανθρώπους, τη φροντίδα των ζώων(ένας μάγος πάντα φροντίζει ζώα), και, όπως έκανε όλη του τη ζωή, να βοηθά όσους έχουν ανάγκη-και μη.

Μια συνηθισμένα όμορφη μέρα έφτασε στο κατώφλι του ένας ξένος. Ο μάγος μας τον βρήκε λιπόθυμο καθώς γυρνούσε στο σπίτι το βράδυ και αμέσως τον έβαλε να ξαπλώσει σε ένα από τα δύο κρεβάτια του μικρού, αλλά πολύ ζεστού, σπιτιού του. Αφού του έδωσε να φάει και του έφτιαξε ένα ζωμό από δυναμωτικά βότανα, ο ξένος συνήλθε και άρχισε να του διηγείται την ιστορία του…

(συνεχίζεται…)