Καθρέφτης

Μια μέρα ήρθε στο χωριό η γυναίκα ταραντούλα
και όλοι τρέξαν να τη δουν
Άλλοι της πέταξαν ψωμί κι άλλοι της ρίξαν πέτρα
απ' την ασκήμια να σωθούν
Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι, ένα παιδί...
Κι ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι, ένα παιδί...
Κι είπε, κι είπε ποτέ σου μην τους πεις τι άσκημοι που μοιαζουν
Αυτοί που σε σιχαίνονται μα στέκουν και κοιτάζουν...
Κι είπε, κι είπε ποτέ σου μην κοιτας τον άλλον μες στα μάτια
Γιατί καθρέφτης γίνεσαι κι όλοι σε σπάν κομμάτια...
Μια μέρα φέραν στο χωριό άγγελο πληγωμένο
τον φέρανε σ' ένα κλουβι
Κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριέμενος την ομορφιά του για να δει
Κι ένα παιδί σα δάκρυ ωραίο αγγελούδι, ένα παιδί...
Ένα παιδί τυ ζήτησε να πει ένα τραγούδι, ένα παιδί...
Κι είπε, κι ειπε αν θέλεις να σωθείς από την ομορφιά σου
Παρε τσεκούρι και σπαθί και κόψε τα φτερά σου...
Κι είπε, κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς τον άλλον μες στα μάτια
Γιατί καθρέφτης γίνεσαι κι όλοι σε σπαν κομμάτια...

Αλκίνοος Ιωαννίδης

Νομίζω ότι δεν υπάρχουν σχόλια εδώ...Πριν μερικές μέρες πήγα να τον ακούσω στο Ζυγό και έζησα λίγες μαγικές ώρες που θα ήθελα να σας μεταφέρω με αυτό εδώ το αγαπημένο τραγούδι...